ترجمه مقاله

راهب

rāheb

۱. کسی که در دیر به ‌سر می‌برد و به عبادت مشغول است؛ پارسا و عابد نصاری؛ دیرنشین.
۲. (صفت) [قدیمی] خائف؛ ترسنده؛ ترسان.

تارک، صومعهنشین، عزلتگزین

راحب

لغت‌نامه دهخدا

راحب . [ ح ِ ] (اِخ ) نام زن بهمن . کی بهمن پسر اسفندیار بود و مادرش را نام اسنور بود از فرزندان طالوت الملک ، و نام او اردشیر بود، کی اردشیر درازانگل خواندندی او را و به بهمن معروف است ، و درازدست نیز گویند سبب آنکه برپای ایستاده و دست فروگذاشتی از زانوبند بگذشتی و اندرین مع

راهب اصفهانی

لغت‌نامه دهخدا

راهب اصفهانی . [ هَِ ب ِ اِ ف َ ] (اِخ ) نصرآبادی گوید: از قریه ٔ زنان از توابع اصفهان است پریشان شده بهند رفت . طبعش خالی از لطف نبود و شعر بسیار به مجموعه ٔ ملاقدرتی اصفهانی نوشته بود این بیت مرا خوش آمد:چنان مکن که ز خاکم غبار برخیزدمباد پرده ام از روی کاربرخیزد.<b

راهب اصفهانی

لغت‌نامه دهخدا

راهب اصفهانی . [ هَِ ب ِ اِ ف َ ] (اِخ ) نصرآبادی گوید: از قریه ٔ زنان از توابع اصفهان است پریشان شده بهند رفت . طبعش خالی از لطف نبود و شعر بسیار به مجموعه ٔ ملاقدرتی اصفهانی نوشته بود این بیت مرا خوش آمد:چنان مکن که ز خاکم غبار برخیزدمباد پرده ام از روی کاربرخیزد.<b

راهب اصفهانی

لغت‌نامه دهخدا

راهب اصفهانی . [ هَِ ب ِ اِ ف َ ] (اِخ )صاحب آتشکده آرد: میرزا جعفر طباطبایی از طرف پدر اولاد سیدالمعالی میرزا محمد رفیع نایینی و از جانب مادر از احفاد خلیفه ٔ سلطانی بود. او به بیشتر کمالات موصوف و به حسن اخلاق معروف است و اکثر اوقات نگارنده بشرف صحبت وی مشرف است . راهب با ا

ترجمه مقاله