لغتنامه دهخدا
ربضة. [ رِ ض َ ] (ع اِ) کشتنگاه هر قوم که کشته شده باشند در یک جا. (منتهی الارب )(آنندراج ) (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). || تن و شخص . (منتهی الارب ) (آنندراج ). تن و جثه . (ناظم الاطباء). || جماعت مردم . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). جماعتی از مردم یا گوس