رخشندهلغتنامه دهخدارخشنده . [ رَ ش َ دَ / دِ ] (نف ) تابان . رخشان . درخشان . پرتوانداز. (یادداشت مؤلف ). درخشنده . تابنده . تابان . (فرهنگ فارسی معین ) : سکندر سوی روشنایی رسیدیکی برشده کوه رخشنده دید. فرد
رخشنده شدنلغتنامه دهخدارخشنده شدن . [ رَ ش َ دَ / دِ ش ُ دَ ] (مص مرکب ) رخشان شدن . تابان گشتن . تابناک شدن : بگفتند یک با دگر آن سپاه که زین شاه رخشنده شد تاج و گاه .فردوسی .
رخشندگیلغتنامه دهخدارخشندگی . [ رَ ش َ دَ / دِ ] (حامص ) حالت رخشنده . صفت رخشنده . روشنی و تاب و ضیا و درخشندگی . (ناظم الاطباء). رخشنده بودن . درخشندگی . روشنی . (فرهنگ فارسی معین ).
رخشنده شدنلغتنامه دهخدارخشنده شدن . [ رَ ش َ دَ / دِ ش ُ دَ ] (مص مرکب ) رخشان شدن . تابان گشتن . تابناک شدن : بگفتند یک با دگر آن سپاه که زین شاه رخشنده شد تاج و گاه .فردوسی .
رخشندگیلغتنامه دهخدارخشندگی . [ رَ ش َ دَ / دِ ] (حامص ) حالت رخشنده . صفت رخشنده . روشنی و تاب و ضیا و درخشندگی . (ناظم الاطباء). رخشنده بودن . درخشندگی . روشنی . (فرهنگ فارسی معین ).
رخشنده شدنلغتنامه دهخدارخشنده شدن . [ رَ ش َ دَ / دِ ش ُ دَ ] (مص مرکب ) رخشان شدن . تابان گشتن . تابناک شدن : بگفتند یک با دگر آن سپاه که زین شاه رخشنده شد تاج و گاه .فردوسی .
درخشندهلغتنامه دهخدادرخشنده . [ دُ / دَ / دِ رَ ش َ دَ / دِ ] (نف ) تابنده . (آنندراج ). پرتواندازنده . آنچه می درخشد. درخشان . تابان . نورانی . روشن . تابدار. (ناظم الاطباء). اجوج . اِلَّق . بر
نادرخشندهلغتنامه دهخدانادرخشنده . [ دُ / دِرَ ش َ دَ / دِ ] (نف مرکب ) نادرخشان . که درخشنده و تابناک نیست . مقابل درخشنده . رجوع به درخشنده شود.