رزق

rezq

معنی

هر‌چه که از آن بهره و سود بردارند؛ روزی؛ خواربار.

مترادف

۱. روزی
۲. معیشت، نان
۳. توشه، درآمد، عایدی

برابر پارسی

روز

جست‌وجوی دقیق

رزق

لغت‌نامه دهخدا

رزق . [ رَ ] (ع اِ) روزی . (منتهی الارب ) (آنندراج ). رجوع به رِزْق شود.

رزق

رزق . [ رَ ] (ع مص ) دادن خدا بندگان را و عطا کردن آنها را روزی . (ناظم الاطباء). || روزی دادن . (مصادر اللغه ٔ زوزنی ) (تاج المصادر بیهقی ). رسانیدن خدای بسوی کسی روزی را. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ). || شکر کردن کسی را. لغت ازدی است . (آنندراج ) (از اقرب

رزق

لغت‌نامه دهخدا

رزق . [ رِ ] (اِخ ) دهی از دهستان بایک بخش حومه ٔ شهرستان تربت حیدریه . سکنه ٔآن 417 تن . آب آنجا از قنات . محصولات عمده ٔ آن غلات ومیوه و پنبه است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

رزق

لغت‌نامه دهخدا

رزق . [ رِ ] (اِخ ) دهی از دهستان نهارجانات بخش حومه ٔ شهرستان بیرجند. سکنه ٔ آن 369 تن . آب آنجا از قنات . محصولات عمده ٔ آن غلات و میوه است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

رزق

لغت‌نامه دهخدا

رزق . [ رِ ] (اِخ ) عبداﷲ. او راست : تفصیل و خیاطة الملابس للسیدات . و در آن رسوم مصر را آورده است . (از معجم المطبوعات ج 1).

جست‌وجوی هم‌آوا

ریزق

لغت‌نامه دهخدا

ریزق . [ رَ زَ ] (ع اِ) عنب الثعلب . (ناظم الاطباء). سگ انگور. یا آن با دو راء (ریرق ) است . (از منتهی الارب ). ربرق . ریرق . عنب الثعلب . (نشوء اللغة ص 28). رجوع به ریرق و ربرق و عنب الثعلب شود.

رزغ

لغت‌نامه دهخدا

رزغ . [ رَ زَ ] (ع اِ) ج ِ رَزَغَة. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). ج ِ رَزَغة، به معنی گِلزار و لایستان . (آنندراج ). رجوع به رزغة شود.

رزغ

لغت‌نامه دهخدا

رزغ . [ رَ زَ ] (ع مص ) درافتادن در گل و فروشدن در آن . (ناظم الاطباء).

رزغ

لغت‌نامه دهخدا

رزغ . [ رَ زِ ] (ع ص ) مرد افتاده و فروشده در گل و دشواری . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (آنندراج ). مرد فروشده و افتاده در گِل . (از اقرب الموارد). و رجوع به رَزَغ در معنی مصدری شود.

رزک

لغت‌نامه دهخدا

رزک . [ رَ زَ ] (اِخ ) دهی از دهستان خرقان شرقی بخش آوج شهرستان قزوین . سکنه ٔ آن 852 تن . آب آنجا از چشمه . محصولات عمده ٔ آن غلات . صنایع دستی آنجا جاجیم بافی است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1).

جست‌وجوی مشابه

رزق ا

لغت‌نامه دهخدا

رزق ا. [ رِ قُل ْ لاه ] (اِخ ) رزق اﷲعبود. رجوع به عبود و نیز معجم المطبوعات ج 1 شود.

رزق ا

لغت‌نامه دهخدا

رزق ا. [ رِ قُل ْ لاه ] (اِخ ) 1- رزق اﷲبن سلام . 2- رزق اﷲبن موسی . 3- رزق اﷲبن الاسود. 4- رزق اﷲ الکلوذانی . محدثانند. (منتهی الارب ).

رزق ا

لغت‌نامه دهخدا

رزق ا. [ رِ قُل ْ لاه ] (اِخ ) اسکندرافندی . او راست : رسالة فی الدفتیریا او الخناق و السیروثرابیا او التداوی بالمصل ، چ لبنان . (از معجم المطبوعات ج 1).

رزق ا

لغت‌نامه دهخدا

رزق ا. [ رِ قُل ْ لاه ] (اِخ ) رزق اﷲ حسون . رجوع به حسون (رزق اﷲ) در معجم المطبوعات چ مصر ج 1 شود.

رزق ا

لغت‌نامه دهخدا

رزق ا. [ رِ قُل ْ لاه ] (اِخ ) یا رزق اﷲ منجم . منجم مصری است که معروف به نحاس گشته عمرش طولانی شد. بنا به قول ابوالصلت امیة اندلسی در سال 150 هَ . ق . در مصر حیات داشته و شیخ المنجمین بوده است وحکایتی از او منقول است که در مختصر الدول و تاری

جست‌وجوی متن

نَرْزُقُکُمْ

فرهنگ واژگان قرآن

شما را رزق و روزی می دهیم (رزق : عطائي که جاري و هميشگي باشد)

نَرْزُقُهُمْ

فرهنگ واژگان قرآن

به آنان رزق و روزی می دهیم (رزق : عطائي که جاري و هميشگي باشد)

ارزاق

فرهنگ فارسی عمید

= رزق

روزی

گویش مازنی

رزق

نَرْزُقُکَ

فرهنگ واژگان قرآن

تو را رزق و روزی می دهیم (رزق : عطائي که جاري و هميشگي باشد)

جست‌وجوی هم‌آغاز

رزق دادن

لغت‌نامه دهخدا

رزق دادن . [ رِ دَ ] (مص مرکب ) روزی دادن . روزی رساندن . روزی بخشیدن : چو نتوانست با چندان تکلف سلیمان ماهیی را رزق دادن .علی شطرنجی .

رزق مضمون

لغت‌نامه دهخدا

رزق مضمون . [ رِ ق ِ م َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) مشایخ رزق را چهار قسم کرده اند، یک رزق مضمون میباشد و آن عبارت است از آنچه بدو رسد از طعام و شراب و آنچه او را کفاف است و از اینرو رزق مضمون گویند که خدای ضامن اوست : و ما من دابة فی الارض الاعلی اﷲ رزقها. (قرآن <span class="

رزق مقسوم

لغت‌نامه دهخدا

رزق مقسوم . [ رِ ق ِ م َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) در عرف مشایخ یکی از رزقهای چهارگانه است و آن عبارت است از رزقی که در ازل قسمت شده و در لوح محفوظ نوشته شده است . (از کشاف اصطلاحات الفنون ). و رجوع به رزق و رزق مضمون و رزق مملوک و رزق موعود شود :

رزق ا

لغت‌نامه دهخدا

رزق ا. [ رِ قُل ْ لاه ] (اِخ ) رزق اﷲعبود. رجوع به عبود و نیز معجم المطبوعات ج 1 شود.

رزق مملوک

لغت‌نامه دهخدا

رزق مملوک . [ رِ ق ِ م َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) یکی از رزق های چهارگانه در عرف مشایخ ، و آن آن است که ذخیره ٔ شخص باشد از درم و جامه و اسباب دیگر. (از کشاف اصطلاحات الفنون ). و رجوع به رزق و رزق مقسوم و رزق موعود و رزق مضمون شود.

جست‌وجوی هم‌قافیه

چورزق

لغت‌نامه دهخدا

چورزق . (اِخ ) دهی است از دهستان طارم بالا بخش سیردان شهرستان زنجان . دارای 725 تن سکنه . آب آن از رودخانه ٔ جیزلا. محصولاتش غلات ، پنبه ، برنج ، گردو، انار و لبنیات است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2).

چورزق

لغت‌نامه دهخدا

چورزق . [ چ َ رَ زَ ] (اِخ ) دهی است از دهستان حومه بخش مرکزی شهرستان زنجان . 818 تن سکنه دارد. محصولاتش غلات و انگور است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2).

خوش رزق

لغت‌نامه دهخدا

خوش رزق . [ خوَش ْ / خُش ْ رِ ] (ص مرکب ) آنکه با رزق است . آنکه روزی او خوب است . پرروزی .

زرزق

لغت‌نامه دهخدا

زرزق . [ ] (ع مص ) آلودن . رجوع به زرنق شود. (از دزی ج 1 ص 585).

شیرزق

لغت‌نامه دهخدا

شیرزق . [ زَ ] (فارسی یا نَبَطی ، اِ) مدفوع و ادرار خفّاش (شبکور). بمقدار زیاد در امکنه ای که این حیوان (خفاش ) میزید وجود دارد (شیزرق نیز آمده است ). (از دزی ج 1 ص 810) . رجوع به شیزرق شود.

درپیوند

بیشتر بدانید

رزق

rezq

معنی

مترادف

برابر پارسی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

فرهنگ واژگان قرآن

فرهنگ واژگان قرآن

فرهنگ فارسی عمید

گویش مازنی

فرهنگ واژگان قرآن

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا