رسا

re(a)sā

معنی

۱. رسنده.
۲. بالغ.
۳. بلند.
۴. [قدیمی] بسیار؛ تیزفهم.
۵. [قدیمی] لایق.

مترادف

۱. پخته، رسیده، یانع
۲. واضح
۳. بلند
۴. بلیغ، زبانآور، شیوا ≠ نارسا

جست‌وجوی دقیق

رسا

لغت‌نامه دهخدا

رسا. [ رَ ] (اِخ ) یا رسای اکبرآبادی . میرزا ایزدبخش . از گویندگان قرن یازدهم هجری بود.رجوع به تذکره ٔ حسینی چ لکهنو ص 135 و شمع انجمن چ هندوستان ص 167 و فرهنگ سخنوران تألیف خیامپور شود.

رسا

رسا. [ رَ ] (اِخ ) یا رسای شاه جهان آبادی . محمدتقی . از گویندگان هندوستان و جغتایی الاصل است و در شاه جهان آباد بدنیا آمد و نزد حاکم لکهنو تقربی یافته است . رسا بعد به فیض آباد رفت و بسال 1223 هَ . ق . در آنجا درگذشت . بیت زیر ازوست :شبی

رسا

لغت‌نامه دهخدا

رسا. [ رَ ] (اِخ ) یا رسای لکهنویی . منشی احمدعلی . از گویندگان قرن سیزدهم بود و به سال 1262 هَ . ق . درگذشت . رجوع به نتایج الافکار چ بمبئی صص 178 - 181 و فرهنگ سخنوران شود.

رسا

لغت‌نامه دهخدا

رسا. [ رَ ] (اِخ ) یا رسای همدانی . میرزاخان (جان ). متوفای سال 1174 هَ . ق . از گویندگان قرن 12 هندوستان بود. رجوع به فرهنگ سخنوران تألیف خیامپور شود.

رسا

فرهنگ فارسی عمید

۱. رسنده.۲. بالغ.۳. بلند.۴. [قدیمی] بسیار؛ تیزفهم.۵. [قدیمی] لایق.

جست‌وجوی هم‌آوا

گُل سرخ

Rosa

واژه‌های مصوب فرهنگستان

سرده‌ای از گل‌سرخیان درختچه‌ای ایستاده یا بالاروندۀ تیغ‌دار با تعداد بسیاری گونۀ خودرو و اهلی که بیشتر بومی آسیا هستند، اما تعدادی هم بومی اروپا و شمال امریکا و شمال‌غربی افریقا هستند؛ گل‌ها اغلب معطرند و براثر دستکاری ژنی در رنگ گلبرگ آنها تنوع بسیار ایجاد شده است؛ برگ‌ها متناوب و مرکب شانه‌‌ای (pi

ریسا

لغت‌نامه دهخدا

ریسا. (نف ) ریسنده . (ناظم الاطباء). نعت فاعلی از ریسیدن به معنی آنکه می ریسد. (از شعوری ج 2 ص 17). || آه کشنده و افسوس خورنده . (ناظم الاطباء). || آنکه از ضعف بسیار لاغر و نزار شود. باریک ریس . (از شعوری ج <

رسایی

لغت‌نامه دهخدا

رسایی . [ رَ ] (حامص ) رسائی . رسا بودن . رسندگی . واصل بودن . || درآمد و مدخل . (ناظم الاطباء). || وصال . (آنندراج ). || سرعت انتقال و چالاکی در ادراک . || قابلیت و کاردانی و هنر و فراست و لیاقت و شایستگی و سزاواری . (ناظم الاطباء). || دانش . || فهم و ادراک . || فضیلت . (ناظ

رسایی

لغت‌نامه دهخدا

رسایی . [ رَ ] (اِخ ) یا رسایی پنجابی . محمد ارشد. از گویندگان قرن دوازدهم هندوستان بود. رجوع به تذکره ٔ حسینی چ لکهنو ص 134 و شمع انجمن چ هندوستان ص 177 و روز روشن چ هوپال ص 241</s

رشا

لغت‌نامه دهخدا

رشا. [ رِ ] (از ع ، اِ) رشاء. بند دلو. رسن دلو. ج ، ارشیة. (یادداشت مؤلف ). رسن . (غیاث اللغات ). رجوع به رشاء شود.

جست‌وجوی مشابه

رسالت رسان

لغت‌نامه دهخدا

رسالت رسان . [ رِ ل َ رَ / رِ ] (نف مرکب ) پیغام رسان : گر زر فدای دوست کند اهل روزگارما سر فدای پای رسالت رسان دوست .سعدی .

رساطون

لغت‌نامه دهخدا

رساطون . [ رَ ] (معرب ، اِ) شرابی است که مردم شام از خمر و عسل درست کنند و ازهری گفته که لغت رومی است و عربی نیست . (از المعرب جوالیقی ص 157) (ناظم الاطباء). می ، لغت رومی است مستعمل عرب . (منتهی الارب ) (آنندراج ). شرابی است مردم شام را که ا

رساعة

لغت‌نامه دهخدا

رساعة. [ رِ ع َ ] (ع اِ) دوال بافته ای که زیر دوال شمشیر باشد. ج ، رَسائع. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). و رجوع به رَسائع شود.

رسائع

لغت‌نامه دهخدا

رسائع. [ رَ ءِ ] (ع اِ) ج ِ رِساعَة. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). ج ِ رِساعة، به معنی دوال بافته که زیردوال شمشیر باشد. (آنندراج ). رجوع به رِساعة شود.

رسائل

لغت‌نامه دهخدا

رسائل . [ رَ ءِ ] (ع اِ) ج ِ رِسالة و رَسالة. (ناظم الاطباء) (از دهار) (از اقرب الموارد). مکتوبات و نامه ها. (آنندراج ) (از غیاث اللغات ).- دیوان رسائل ؛ دیوان رسالت . دیوان انشاء. رجوع به ترکیب دیوان رسالت در ذیل ماده ٔ رسالت شود.|| همزبانان

جست‌وجوی متن

بَلِيغاً

فرهنگ واژگان قرآن

رسا

بلیغ

فرهنگ فارسی عمید

۱. فصیح؛ رسا.۲. کامل؛ تمام.۳. کسی که سخنش خوب و رسا باشد.

سماعيا

دیکشنری عربی به فارسی

باصداي رسا

ناقص

واژه‌نامه آزاد

نا رسا

جهوری

فرهنگ فارسی عمید

بلند و رسا: صدای جهوری.

جست‌وجوی هم‌آغاز

رساطون

لغت‌نامه دهخدا

رساعة

لغت‌نامه دهخدا

رسالت پناه

لغت‌نامه دهخدا

رسالت پناه . [ رِ ل َ پ َ ] (اِخ ) یا حضرت رسالت پناه . لقب حضرت محمدبن عبداﷲ (ص ). (یادداشت مؤلف ). خاتم النبیین محمدبن عبداﷲ صلی اﷲ علیه و آله . (ناظم الاطباء).

رسائع

لغت‌نامه دهخدا

رسائل

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

ترسا

لغت‌نامه دهخدا

ترسا. [ ت َ ] (نف / ص ، اِ) ترسنده و بیم برنده و واهمه کننده را گویند. (برهان ). ترسنده . (فرهنگ رشیدی ) (انجمن آرا) (آنندراج ). || نصرانی . (برهان ) (دهار). عابد نصاری که بتازی راهب گویند. (فرهنگ رشیدی ) (از انجمن آرا) (از آنندراج ). پهلوی ت

پولوس پرسا

لغت‌نامه دهخدا

پولوس پرسا. [ پ ِ ] (اِخ ) مردی عیسوی بعهد انوشیروان . وی ظاهراً بزمان جاثلیقی یوسف جانشین ماربها، مطران نصیبین بوده ومختصری از منطق ارسطو را برای شاه بسریانی ترجمه کرده است . (ترجمه ٔ ایران در زمان ساسانیان چ 2 ص 4

حوض ترسا

لغت‌نامه دهخدا

حوض ترسا. [ ح َ ض ِ ت َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) حوضی باشد که انگور در آن شیره کنند. حوضی را گویند که در آن انگور بریزند و لگد کنند تا شیره ٔ آن برآید. (برهان ). حوضی باشد که ترسایان برای شراب در آن انگور افشرند. (غیاث ) : گفتم پسندد داورم کز فیض

چادر ترسا

لغت‌نامه دهخدا

چادر ترسا. [ دَ / دُ رِ ت َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) وطا و جامه ای باشد زرد و کبود و درهم بافته . (برهان ). صاحب آنندراج نویسد: «ملاسروری گوید چادر ترسا، وِطای زرد و کبود» : از پشت کوه چادر احرام برکشدبر کتف

خط ترسا

لغت‌نامه دهخدا

خط ترسا. [ خ َطْ طِ ت َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) خطی باشد باژگونه ترسایان را که ازچپ براست برند مثل خط هندوان . (آنندراج ). خط قوم ترسا که نهایت پرپیچ باشد. (غیاث اللغات ) : فلک کژروتر است از خط ترسامرا دارد مسلسل راهب آسا. <p class="auth

درپیوند

بیشتر بدانید

رسا

re(a)sā

معنی

مترادف

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌آوا

واژه‌های مصوب فرهنگستان

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

فرهنگ واژگان قرآن

فرهنگ فارسی عمید

دیکشنری عربی به فارسی

واژه‌نامه آزاد

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا