رشن

rašn

معنی

۱. دادگر؛ عادل.
۲. (اسم) در آیین زردشتی، فرشتۀ عدالت.
۳. (اسم) روز هجدهم از هر ماه خورشیدی.

جست‌وجوی دقیق

رشن

لغت‌نامه دهخدا

رشن . [ رَ ] (ع اِ) رَشَن .دهانه ٔ جوی و رود. (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || موعد شرب . (ناظم الاطباء). || روزن . (از تاج العروس ).

رشن

رشن . [ رَ ] (ع مص ) داخل کردن سگ سرخود را در آوند. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از فرهنگ فارسی معین ) (ناظم الاطباء). سر بردن سگ بود به کاسه و دیگ و امثال آن . (فرهنگ جهانگیری ) (از برهان ). || ناخوانده مهمان گردیدن . (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین ). ناخوانده رفتن بو

رشن

لغت‌نامه دهخدا

رشن . [ رَ ] (اِ) نام روز هیجدهم از هر ماه شمسی . (ناظم الاطباء) (برهان ) (فرهنگ فارسی معین ) (از شعوری ج 2 ورق 12). نام روز هیجدهم از ماه پارسی مرادف رش است . (آنندراج ) (از انجمن آرا) :</sp

رشن

لغت‌نامه دهخدا

رشن . [ رَ ش َ ] (اِ) رَشْن . رجوع به رَشَن در معنی «روز هیجدهم ...» و پاورقی آن و همچنین آنندراج و انجمن آرا و تحفةالاحباب شود.

رشن

لغت‌نامه دهخدا

رشن . [ رُ ] (اِخ ) نام کوهی بوده در کابلستان . معین گوید: مطابق مندرجات بندهشن هندی ، آذفرنبغ یا آتش روحانیان ، در کوه رشن در کابلستان بوده است . (مزدیسنا و تأثیر آن در ادبیات پارسی ص 221).

جست‌وجوی هم‌آوا

ریسن

لغت‌نامه دهخدا

ریسن . [ س َ ] (اِخ ) دهی از بخش رودسر شهرستان لاهیجان . دارای 117 تن سکنه . آب آن از چشمه و محصول عمده ٔ آنجا غلات و بنشن و ارزن و گردو و فندق و صنایع دستی آنجا شال و کرباس بافی است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2<

ریسن

لغت‌نامه دهخدا

ریسن . [ س َ ] (اِخ ) یکی از شهرهای نمرود می باشد. (قاموس کتاب مقدس ). || یکی از شهرهای بسیار قدیم آشوریان است که فیمابین نینوی و کالد واقع بوده . (قاموس کتاب مقدس ).

ریسن

لغت‌نامه دهخدا

ریسن . [ س َ ] (اِ) همان رسن معروف است . (قاموس کتاب مقدس ). رجوع به رسن شود.

ژرسن

لغت‌نامه دهخدا

ژرسن . [ ژِ س ُ ] (اِخ ) ژان شارلیه . نام عالم کلامی فرانسوی . مولد در قریه ٔ ژرسن شامپانی بسال 1362 و وفات در لیون بسال 1428 م . او را ژان دُژرسن نیز گویند.

رسن

لغت‌نامه دهخدا

رسن . [ رَ ] (اِخ ) نام پسر عامر است . (منتهی الارب ).

جست‌وجوی مشابه

رشنیغ

لغت‌نامه دهخدا

رشنیغ. [ رَ ] (اِ) عام . رشنیق . مقابل سید. در قم و اطراف آن گویند: فلان سید است یا رشنیغ. (یادداشت مؤلف ). و رجوع به رشنیق شود.

رشنیده

لغت‌نامه دهخدا

رشنیده . [ رَ دَ / دِ ] (اِ) به معنی بول و غایط است ، از دساتیر نقل شده است . (آنندراج ). شاش . پلیدی . بول . (یادداشت مؤلف ).

رشناوند

لغت‌نامه دهخدا

رشناوند. [ رُ وَ ] (اِخ ) دهی از دهستان القورات بخش حومه ٔ شهرستان بیرجند. سکنه 626 تن . آب آن از قنات .محصولات آنجا غلات . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

رشنش

لغت‌نامه دهخدا

رشنش . [ رَ ن َ ] (اِخ ) دهی از دهستان بخش رزاب شهرستان سنندج . سکنه 250 تن . آب آن از رودخانه و چشمه . محصولات آنجا غلات و لبنیات و مختصر توتون . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2).

رشنو

لغت‌نامه دهخدا

رشنو. [ رَ ] (اِخ ) نام اوستایی رش یا رشن ، فرشته ٔ دادگستری است . رجوع به فرهنگ ایران باستان ذیل ص 303 و رش و رشن در همین لغت نامه و ایران در زمان ساسانیان ص 46 و 48 شود.<br

جست‌وجوی متن

رشون

لغت‌نامه دهخدا

رشون . [ رُ ] (ع مص ) مصدر به معنی رَشْن . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). طفیلی گردیدن . (تاج المصادر بیهقی ). و رجوع به رَشْن شود.

رش

فرهنگ فارسی عمید

= رشن: ◻︎ درآمد در آن خانهٴ چون بهشت / به روز رش از ماه اردیبهشت (عنصری: ۳۵۲).

رشینی

لغت‌نامه دهخدا

رشینی . [ رُش َ ] (اِخ ) ادریس بن ابراهیم رشینی جرجانی ، از مردم جرجانست . (از منتهی الارب ) (از تاج العروس ، ذیل ماده ٔرشن ). مؤلف تاج العروس گوید: او از اسحاق بن صلت روایت دارد و احمدبن حصن نقدی از او روایت کرده است .

تاریخ اردشیری

لغت‌نامه دهخدا

تاریخ اردشیری . [ خ ِ اَ دَ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) تقی زاده در گاه شماری آرد: ... در نقاشی هائی که اخیراً در دیوارهای کنشت دورا (بر ساحل فرات و پنج فرسخی دیرزور) پیدا شده و عمل نقاشان ایرانیست ، از اواسط قرن سوم مسیحی در ضمن رقم که استادان ایرانی تاریخ کار خود را ثبت کرده

رش

لغت‌نامه دهخدا

رش . [ رَ ] (اِ) قسمی ازخرمای سیاه . (ناظم الاطباء) (از برهان ) (لغت محلی شوشتر، نسخه ٔ خطی کتابخانه مؤلف ) (از فرهنگ جهانگیری ). نوعی خرمای سیاه و بالیده . (از فرهنگ فارسی معین ) (از شعوری ج 2 ورق 8). خرمای

جست‌وجوی هم‌آغاز

رشنیغ

لغت‌نامه دهخدا

رشنیده

لغت‌نامه دهخدا

رشناوند

لغت‌نامه دهخدا

رشنش

لغت‌نامه دهخدا

رشنو

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

دانوکرشن

لغت‌نامه دهخدا

دانوکرشن . [ ک َ ش َ ] (اوستایی ، نف مرکب ) صورت اوستایی کلمه مرکب «دانه کش » است و دانه کش صفتی است برای مورچه . (از فرهنگ ایران باستان ص 198). رجوع به دانه کش شود.

خرده نگرشن

لغت‌نامه دهخدا

خرده نگرشن . [ خ ُ دَ / دِ ن ِ گ َ رِ ] (ص مرکب ) خرده نگرش . رجوع به خرده نگرش شود.

جوارشن

لغت‌نامه دهخدا

جوارشن . [ ج ُ رِ ش َ ] (معرب ، اِ) گوارش و آن هر چیزی است که خورند هضم طعام را. (زمخشری ).ج ، جوارشنات : و کان یقف علی رئوسهم [ یوحنابن ماسویه علی رئوس الخلفاء ] و معه البرانی بالجوارشنات . (عیون الانباء ج 1 ص <span c

هرشن

لغت‌نامه دهخدا

هرشن . [ هَِ ش ِ] (ع ص ) فراخ کنج دهان . (منتهی الارب ). ج ، هراشن . ابن درید گوید: صحت آن را نمیدانم . (از اقرب الموارد).

پرشن

لغت‌نامه دهخدا

پرشن . [ پ َ رَ ] (اِ) کشوث . (حبیش تفلیسی ) . سس حماض الأرنب . افرهنج . خنگو. اکشوث . کثوث . کثوتا.

درپیوند

بیشتر بدانید

رشن

rašn

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا