رویانندهلغتنامه دهخدارویاننده . [ ن َن ْ دَ / دِ ] (نف ) که رویاند. که نمو دهد. (فرهنگ فارسی معین ). آنکه برویاند. (یادداشت مؤلف ). رجوع به رویانیدن شود.
محبارلغتنامه دهخدامحبار. [ م ِ ] (ع ص ) زمین زود رویاننده ٔ نبات : ارض محبار. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). زمین محبار؛ رویاننده ٔ گیاه .
کادءلغتنامه دهخداکادء. [ دِءْ ] (ع ص ) دیر رویاننده . (ناظم الاطباء). دیرروینده از نبات بر اثر رسیدن سرما بدان . (اقرب الموارد).
کدئةلغتنامه دهخداکدئة. [ ک َ دِ ءَ ] (ع ص ) ارض کدئة؛ زمین دیر رویاننده گیاه . (منتهی الارب ) . و رجوع به کادئة شود.
انیفلغتنامه دهخداانیف . [ اَ ] (ع اِ) آهن نرم . || کوه رویاننده ٔ نبات پیش از جمیع زمین . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ).
