ریاحلغتنامه دهخداریاح . (ع اِ)رَیاح . رواح . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). رجوع به رَیاح در معنی اخیر و رواح شود. || ج ِ ریح به معنی باد. (منتهی الارب ) (دهار). ریاح چهارگونه است : جنوب و آن باد قبله است و شمال که از شمال می وزد و صبا که آن از خاور می وزد و دبور که آن از با
ریاحلغتنامه دهخداریاح . [ رَ ] (ع اِ) می . (مهذب الاسماء) (منتهی الارب ) (دهار) (ناظم الاطباء) || رواح . (ناظم الاطباء). اول شب ، گویند: خرجوا بریاح من العشی .(منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). شبانگاه . (آنندراج ).
پرتو تصویرimage ray, perspective rayواژه‌های مصوب فرهنگستانخط مستقیمی که نقطه‌ای در فضای شیء یا فضای تصویر را به مرکز تصویر وصل می‌کند
پرتوِ دیداری اصلیprincipal visual ray, principal ray 2واژه‌های مصوب فرهنگستانامتداد عمود بر صفحۀ منظر (perspective plane) از نقطۀ دید
پرتو ایکس مشخصهcharacteristic X-ray, characteristic rays, characteristic radiationواژه‌های مصوب فرهنگستانتابشی الکترومغناطیسی که براثر نوآرایی الکترون‌ها در پوسته‌های داخلی اتم‌ها گسیل می‌شود
ریاحةلغتنامه دهخداریاحة. [ ح َ ] (ع مص ) رَیاحَة. مصدر به معنی رواح . (اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). رجوع به رواح شود.
ریاحةلغتنامه دهخداریاحة. [ رَ ح َ ] (ع مص ) ریاحَة. بالا برآمدن و شادمان گردیدن . (منتهی الارب ). مصدر به معنی رواح . (از ناظم الاطباء). رجوع به رواح شود.
ریاحیلغتنامه دهخداریاحی . (ص نسبی ) منسوب است به ریاح بن یربوع که از تمیم می باشد. (ازالانساب سمعانی ). || منسوب است به ریاح بن عوف ... ریان که بطنی از جرم است . (از لباب الانساب ).
ریاحیلغتنامه دهخداریاحی . [ رَ ] (ص نسبی ، اِ) نوعی از کافور. (ناظم الاطباء). نوعی کافور قوی الرائحه . ابن بیطار گوید: گل و برگ این درخت بوی کافور دهد. کازمیرسکی مصحح دیوان منوچهری گوید: کافور رباحی غلط است و صحیح ریاحی است چون کافور از رباح یعنی حیوان مانند گربه نیست بلکه کافور خوب از قیصور ا
ریاحینلغتنامه دهخداریاحین . [ رَ ] (ع اِ) ج ِ ریحان . (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (دهار). ج ِ ریحان . به کسر «راء» درست نیست . (از غیاث اللغات ). ج ِ ریحان ، نه به کسر چنانکه مشهورشده . گلهای خوشبو و اطلاق آن بر مطلق گلها مجاز است .(از آنندراج ). اسپرغمها. اسپرمها. (یادداشت مؤلف ).همه ٔ گلها
افرسةلغتنامه دهخداافرسة. [ ] (اِ) ریاح الَ ...، نام بیماریی است . فی الحدبة و ریاح الافرسة. و علاج الحدبة و ریاح الافرسة. (کتاب سوم قانون ابوعلی ص 314). و رجوع به حدبه شود.
ابوالمهاصرلغتنامه دهخداابوالمهاصر. [ اَ بُل ْ م ُ ص ِ ] (اِخ ) ریاح بن عمرو القیسی . رجوع به ریاح ... شود.
ریاحةلغتنامه دهخداریاحة. [ ح َ ] (ع مص ) رَیاحَة. مصدر به معنی رواح . (اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). رجوع به رواح شود.
ریاحةلغتنامه دهخداریاحة. [ رَ ح َ ] (ع مص ) ریاحَة. بالا برآمدن و شادمان گردیدن . (منتهی الارب ). مصدر به معنی رواح . (از ناظم الاطباء). رجوع به رواح شود.
ریاحیلغتنامه دهخداریاحی . (ص نسبی ) منسوب است به ریاح بن یربوع که از تمیم می باشد. (ازالانساب سمعانی ). || منسوب است به ریاح بن عوف ... ریان که بطنی از جرم است . (از لباب الانساب ).
ریاح افرسهلغتنامه دهخداریاح افرسه . [ ح ِ اَ رِ س َ / س ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) ریاح الافرسة. ریاح افرسه . زوال فقره ای از فقرات پشت باشد از جای خویش برای ورم سخت که در زیر آن پیدا آید. (یادداشت مؤلف ) : فصل سی وهشت در وجع ظهر و ریاح ا
ریاحیلغتنامه دهخداریاحی . [ رَ ] (ص نسبی ، اِ) نوعی از کافور. (ناظم الاطباء). نوعی کافور قوی الرائحه . ابن بیطار گوید: گل و برگ این درخت بوی کافور دهد. کازمیرسکی مصحح دیوان منوچهری گوید: کافور رباحی غلط است و صحیح ریاحی است چون کافور از رباح یعنی حیوان مانند گربه نیست بلکه کافور خوب از قیصور ا
زیت ریاحلغتنامه دهخدازیت ریاح . [ زَ / زِ ت ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) طراثیث است . (تحفه ٔ حکیم مؤمن ). رجوع به طراثیث شود.
سریاحلغتنامه دهخداسریاح . [ س ِ] (ع ص ) دراز. (منتهی الارب ) (آنندراج ). مرد دراز. || (اِ) جرادالطویل . ملخ . (اقرب الموارد).
کاسرالریاحلغتنامه دهخداکاسرالریاح . [ س ِ رُرْ ریا ](ع ص مرکب ) بادکش . بادشکن ، هوالدواء الذی من شأنه ان یجعل قوام الریح رقیقاً هوائیاً بحرارته و تخفیفه فیتحلل و ینتقض عماً یحتقن فیه مثل بزرالسداب . (قانون ابوعلی ، کتاب دوم ص 149 س 15</
