ریحانیلغتنامه دهخداریحانی . [ رَ ] (ص نسبی ، اِ) نوعی رسم الخط. نام خطی از خطوط عربی شبیه به ثلث با اندک اختلافی . (یادداشت مؤلف ). یکی از خطوط اسلامی که ابن بواب آن را اختراع کرد. (فرهنگ فارسی معین ). || شراب خوشبوی . (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ). شراب رقیق اخضر خوشبوی صافی و صرف و لطیف القوام . (از
ریحانیفرهنگ فارسی معین(رَ یا رِ) [ ع - فا. ] (ص نسب .) 1 - منسوب به ریحان . 2 - شراب صاف شده . 3 - از خطوط اسلامی .
حبق ریحانیلغتنامه دهخداحبق ریحانی . [ ح َ ب َ ق ِ رَ ] (اِ مرکب ) ریحان الصغیر. ریحان . حبق نبطی . ریحان الحماحم . || آنچه خورده میشود از مقل مکی . (منتهی الارب ). || شیح . (تحفه ٔ حکیم مؤمن ).
قلعه ریحانیلغتنامه دهخداقلعه ریحانی . [ ق َ ع َ رَ ] (اِخ ) دهی است از دهستان ساران بخش شهرستان سنندج ، واقع در 8هزارگزی باختر دیواندره و کنار راه مالرو دیواندره به برودرش . موقع جغرافیایی آن کوهستانی و هوای آن سردسیری است . سکنه ٔ آن 160<
باده ٔ ریحانیلغتنامه دهخداباده ٔ ریحانی . [ دَ / دِ ی ِ رَ/ رِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) شرابی که در آن اقسام گلهای خوشبودار انداخته بکشند. (غیاث ) (آنندراج ).
علی ریحانیلغتنامه دهخداعلی ریحانی . [ ع َ ی ِ رَ ] (اِخ ) ابن عبیده ٔ ریحانی بغدادی . مکنی به ابوالحسن . ادیب و نویسنده و شاعر و لغوی بود. وی از خواص مأمون بود و درتألیفاتش روش حکمت را می پیمود. او متهم به زندقه نیز بود و در سال 219 هَ . ق . درگذشت . در معجم الاد
مفصلرهانیarthrolysisواژههای مصوب فرهنگستانبازیابی حرکت مفصل با دستکاری یا استفاده از مفصلبین یا جراحی
حبق ریحانیلغتنامه دهخداحبق ریحانی . [ ح َ ب َ ق ِ رَ ] (اِ مرکب ) ریحان الصغیر. ریحان . حبق نبطی . ریحان الحماحم . || آنچه خورده میشود از مقل مکی . (منتهی الارب ). || شیح . (تحفه ٔ حکیم مؤمن ).
قلعه ریحانیلغتنامه دهخداقلعه ریحانی . [ ق َ ع َ رَ ] (اِخ ) دهی است از دهستان ساران بخش شهرستان سنندج ، واقع در 8هزارگزی باختر دیواندره و کنار راه مالرو دیواندره به برودرش . موقع جغرافیایی آن کوهستانی و هوای آن سردسیری است . سکنه ٔ آن 160<
باده ٔ ریحانیلغتنامه دهخداباده ٔ ریحانی . [ دَ / دِ ی ِ رَ/ رِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) شرابی که در آن اقسام گلهای خوشبودار انداخته بکشند. (غیاث ) (آنندراج ).
علی ریحانیلغتنامه دهخداعلی ریحانی . [ ع َ ی ِ رَ ] (اِخ ) ابن عبیده ٔ ریحانی بغدادی . مکنی به ابوالحسن . ادیب و نویسنده و شاعر و لغوی بود. وی از خواص مأمون بود و درتألیفاتش روش حکمت را می پیمود. او متهم به زندقه نیز بود و در سال 219 هَ . ق . درگذشت . در معجم الاد
علیلغتنامه دهخداعلی . [ ع َ ] (اِخ ) ابن عبیده ٔ ریحانی بغدادی ، مکنّی به ابوالحسن . رجوع به علی ریحانی شود.
سلقیلغتنامه دهخداسلقی . [س ِ ] (اِ) زمرد یا نوعی از زمرد و آن دون مرتبه ٔ ریحانی و ریحانی دون ظلماتی . (الجماهر بیرونی ص 161).
علی بغدادیلغتنامه دهخداعلی بغدادی . [ ع َ ی ِ ب َ ] (اِخ ) ابن عبیده ٔ ریحانی بغدادی ، مکنّی به ابوالحسن . رجوع به علی ریحانی شود.
حبق ریحانیلغتنامه دهخداحبق ریحانی . [ ح َ ب َ ق ِ رَ ] (اِ مرکب ) ریحان الصغیر. ریحان . حبق نبطی . ریحان الحماحم . || آنچه خورده میشود از مقل مکی . (منتهی الارب ). || شیح . (تحفه ٔ حکیم مؤمن ).
حبق الریحانیلغتنامه دهخداحبق الریحانی . [ ح َ ب َ قُرْ رَ ] (ع اِ مرکب ) آنچه خورده شود از مقل مکی . رجوع به حبق ریحانی شود.
قلعه ریحانیلغتنامه دهخداقلعه ریحانی . [ ق َ ع َ رَ ] (اِخ ) دهی است از دهستان ساران بخش شهرستان سنندج ، واقع در 8هزارگزی باختر دیواندره و کنار راه مالرو دیواندره به برودرش . موقع جغرافیایی آن کوهستانی و هوای آن سردسیری است . سکنه ٔ آن 160<
باده ٔ ریحانیلغتنامه دهخداباده ٔ ریحانی . [ دَ / دِ ی ِ رَ/ رِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) شرابی که در آن اقسام گلهای خوشبودار انداخته بکشند. (غیاث ) (آنندراج ).
علی ریحانیلغتنامه دهخداعلی ریحانی . [ ع َ ی ِ رَ ] (اِخ ) ابن عبیده ٔ ریحانی بغدادی . مکنی به ابوالحسن . ادیب و نویسنده و شاعر و لغوی بود. وی از خواص مأمون بود و درتألیفاتش روش حکمت را می پیمود. او متهم به زندقه نیز بود و در سال 219 هَ . ق . درگذشت . در معجم الاد