جوینهلغتنامه دهخداجوینه . [ ج َ / ج ُ ن َ / ن ِ ] (ص نسبی ، اِ مرکب ) آنچه از جو پزند، و بعربی کَروان خوانند.
زانگهلغتنامه دهخدازانگه . [ گ َهَْ ] (مرکب از ز (مخفف از) + آن + گه (مخفف گاه ) مخفف زانگاه است . (آنندراج ).از آن وقت و پس از آن و از آن گاه . (ناظم الاطباء).
زانیةلغتنامه دهخدازانیة. [ ی َ ] (ع ص )مؤنث زانی . زن زنا و فجور کننده . (اقرب الموارد). زناکار و جاف و روسپی . (ناظم الاطباء). زن زنادهنده . (فرهنگ نظام ) : الزانیه و الزانی فاجلدوا کل واحد منهما مائة جلدة. (قرآن 2/24). || مرد زانی و
زانةلغتنامه دهخدازانة. [ ن َ ] (ع اِ) ناگوار. (منتهی الارب ). || تخمه . (اقرب الموارد) (ترجمه ٔ قاموس ) (تاج العروس ).
فازانیهلغتنامه دهخدافازانیه . [ ی َ ] (اِ) (ظَ . هندی ) در هندوستان نگهبانان درخت خرما را میگفتند. (دزی ج 2 ص 236).
خزانیهلغتنامه دهخداخزانیه . [ خ َ نی ی َ ] (ص نسبی ، اِ) شعرها که در صفت خزان گویند. (یادداشت بخط مؤلف ).
غیزانیهلغتنامه دهخداغیزانیه . [ غ نی ی ِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان باوی (بلوک شاخه و بنه ) بخش مرکزی شهرستان اهواز که در 35هزارگزی جنوب خاوری اهواز و 4هزارگزی جنوب راه فرعی اهواز به رامهرمز قرار دارد. دشت و گرمسیر است . سکنه ٔ
غازانیهلغتنامه دهخداغازانیه . [ نی ی َ ] (اِخ ) نام شهری از بناهای غازان خان به قرب تبریز. رشیدالدین فضل اﷲ در تاریخ غازانی آرد : و شهری دیگر بزرگتر از محوطه ٔ تبریز قدیم در موضع شنب و شم نیز گویندکه ابواب البر ساخته بنا فرموده چنانکه ابواب البر و اکثر باغات آن محیط است و