زیبندهلغتنامه دهخدازیبنده . [ ب َ دَ / دِ ] (نف ) سزاوار. شایسته . (فرهنگ فارسی معین ). لایق و سزاوار. (ناظم الاطباء). برازنده . برازا. سزاوار. درخور. لایق . مستعد. صاحب استعداد. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) : چو گشتاسب برشد به تخت پدر<
زیبندگیلغتنامه دهخدازیبندگی . [ ب َ دَ /دِ ] (حامص ) برازندگی . سزاواری . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). شایستگی . سزاواری . برازندگی . (فرهنگ فارسی معین ). شایستگی و لیاقت . (ناظم الاطباء) : بزرگی و شاهی و فرخندگی توانایی و فر و زیبن
نازیبندهلغتنامه دهخدانازیبنده . [ ب َ دَ / دِ ] (نف مرکب ) که زیبنده نیست . که درخور نیست . مقابل زیبنده . ناشایسته . ناسزاوار. رجوع به زیبنده شود.
نازیبندهلغتنامه دهخدانازیبنده . [ ب َ دَ / دِ ] (نف مرکب ) که زیبنده نیست . که درخور نیست . مقابل زیبنده . ناشایسته . ناسزاوار. رجوع به زیبنده شود.