زیدیهلغتنامه دهخدازیدیه . [ زَ دی ی َ ] (اِخ ) زیدیة. فرقه ای از شیعه که به زیدبن علی بن الحسین (ع ) ملقب به زین العابدین منسوبند و آنان سه طایفه اند: جاروریة ، سلیمانیة و بتیریة. (از اقرب الموارد). اسم عمومی جمیع فرقی که بعد از حضرت امام علی بن حسین زین العابدین (ع ) بجای امام محمد باقر (ع )
پیزیدیهلغتنامه دهخداپیزیدیه . [ دی ِ ] (اِخ ) نام قدیم ناحیتی به آسیای صغیر، واقع در جنوب فریژی (فریجیه ). رجوع به پیسدیه شود.
چزدهلغتنامه دهخداچزده . [ چ َ دَ / دِ ] (اِ) بمعنی چزدره است که جزغاله باشد، یعنی دنبه و پیه ریزه کرده ٔ بریان شده . (برهان ). دنبه و پیه ریزه کرده ٔ بریان شده ، که جزغاله نیز گویند. (انجمن آرا) (آنندراج ). پاره های دنبه و پیه بریان کرده ٔ روغن گرفته . (ناظم
زدعلغتنامه دهخدازدع . [ زَ ] (ع مص ) گاییدن و فعل آن از باب فتح آید. (از منتهی الارب ). زَدَع َ؛ یعنی نزدیکی کرد زن را. (ترجمه ٔ قاموس ). جوهری و مؤلف لسان العرب این ماده را نیاورده اند.
احمدلغتنامه دهخدااحمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن یحیی بن المرتضی الیمنی . یکی از علماء زیدیه . او راست : الملل و النحل و آن کتابی مختصر است و در آن گوید که فرقه ٔ ناجیه ، زیدیه باشند. کتاب القلائد فی العقاید در مذهب زیدیه .و کتاب الازهار فی فقه الائمة الابرار بر مذهب زیدیه .
احمدلغتنامه دهخدااحمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن یحیی (شریف ...). اولین والی مهدیه در یمن در حدود سال 900 هَ .ق . او راست : کتاب الأحکام در اصول زیدیه و البحرالزاخر در فروع ، بمذهب زیدیه .
ابوزیادلغتنامه دهخداابوزیاد. [ اَ ] (اِخ ) پیشوای فرقه ٔ جارودیّه ، یکی از فِرَق پنجگانه ٔ زیدیه . (از بیان الادیان ).
پیزیدیهلغتنامه دهخداپیزیدیه . [ دی ِ ] (اِخ ) نام قدیم ناحیتی به آسیای صغیر، واقع در جنوب فریژی (فریجیه ). رجوع به پیسدیه شود.
یزیدیهلغتنامه دهخدایزیدیه . [ ی َ دی ی َ ] (اِخ ) نام دیگرشهر شماخی است که مرکز شروان می باشد. (از قاموس الاعلام ترکی ج 5) (از تاج العروس ). و رجوع به شماخی شود.
یزیدیهلغتنامه دهخدایزیدیه . [ ی َ دی ی َ ] (اِخ ) یا یزیدیان ، پیروان شیخ شرف الدین ابوالفضائل عدی بن مسافربن اسماعیل ... ابن مروان از مشایخ قرن ششم هجری هستند. او به سال 555 یا 557 یا 558 هَ .
مزیدیهلغتنامه دهخدامزیدیه . [ م َزْ ی َ دی ی َ ] (اِخ ) نام سلسله ای از امرای عرب که بر قسمتی از عراق و نعمانیه حکومت داشتند و مشهورترین و آخرین آنان امیر سیف الدوله صدقةبن منصوربن دبیس بن علی بن مَزیَد است که به ملک العرب شهرت داشت و در سال 501 هَ . ق . در جنگ
یزیدیهفرهنگ فارسی عمیدفرقهای در کردستانِ عراق که برای شیطان مقامی بالا قائلند و عقاید خود را پنهان می‌کنند.
