زیچلغتنامه دهخدازیچ . (اِ) بیرون کشیدگی . (ناظم الاطباء). با جیم فارسی بمعنی بیرون آوردن و بیرون کشیدن . (برهان ، ذیل زیج ). کشیدن . (جهانگیری ) (انجمن آرا) (آنندراج ). || (ص ) خوش و چابک و جلد و خوش وضع را نیز گویند. (برهان ، ذیل زیج ). چست وچالاک و جلد و قابل و خوش و خوش وضع. (ناظم الاطباء
انبار با جوّ مهارشدهcontrolled atmosphere storage, CA 1واژه‌های مصوب فرهنگستانانبار مواد غذایی در محفظه‌ای که فشار هوا و رطوبت آن دقیقاً مهار شده است
جی جیلغتنامه دهخداجی جی . (ع اِ صوت ) کلمه ایست که بوسیله ٔ آن شتران را بسوی آب میخوانند. (منتهی الارب ).
زی زیلغتنامه دهخدازی زی . (ع اِ) (از «زی ز») حکایت آواز پریان . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). رجوع به زیزم شود.
جگی جگیلغتنامه دهخداجگی جگی . [ ج ِ ج ِ ] (اِ) لفظی است که در وقت جزع و فزع در طلب و مبالغه و در اخذ گویند و زنان بهنگام لذت مباشرت بر زبان رانند. (برهان ). و رجوع به آنندراج شود. || غبغب و آن گوشتی نرم زیر زنخدان باشد. (غیاث اللغات از سراج ) (آنندراج ).- جگی جگی گاه
زیچکلغتنامه دهخدازیچک . [ چ َ ] (اِ) زیجک . (ناظم الاطباء).همان زونج مرقوم ، یعنی روده ٔ گوسفند که خشک کنند و بریان سازند. (رشیدی ). روده ٔ گوسفند باشد که با برنج و گوشت و دیگر مصالح پر کرده خشک سازند و در زمستان به وقت حاجت می پزند و بخورند. (جهانگیری ) (از برهان ) (از غیاث ). همان روده ٔ گو
چاه زیچلغتنامه دهخداچاه زیچ . [ هَِ ] (اِ مرکب ) زمین [ در زمین ] همواری که در نشیب و فراز نباشد بعمق شصت گز بلند [ کنند ] و آن را مشبک سازند و در آن نشینند تا کیفیت افلاک و نجوم دریابند. چاه ستاره جو، مرادف این است . (آنندراج ). جای زیج نشستن ستاره شناس : از شرم ارتف
زیچ بستنلغتنامه دهخدازیچ بستن . [ ب َ ت َ ] (مص مرکب ) کنایه از کارعمده کردن . مرادف رسد بستن . (آنندراج ) : زیچ در عشق چو من کس نتواند بستن من ز تبریزم اگر خواجه نصیر از طوس است . محسن تأثیر (از آنندراج ).رجوع به زیج شود.
چاه ستاره جولغتنامه دهخداچاه ستاره جو. [ هَِ س ِ رَ /رِ ] (اِ مرکب ) نوعی از رصد است که به عمق شصت گز چاهی کاوند و بالای آن بامی برآرند شصت گز بلند و آن را مشبک ساخته نشینند و کیفیت نجوم و افلاک دریابند. (آنندراج ) (غیاث ). و این مرادف چاه زیچ باشد. (آنندراج ) <span
ستایشلغتنامه دهخداستایش . [ س ِ ی ِ ] (اِمص ) اسم مصدر از ستاییدن و ستودن . پهلوی «ستایشن ». (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). دعا و ثنا و شکر نعمت و مدح و نیکویی گفتن و ستودن و آفرین . (برهان ) (غیاث ) (آنندراج ). حمد. (منتهی الارب ) (ترجمان القرآن ). مدیح . مدحة. ثناء. (منتهی الارب ) (دهار). مقا
مسخرهلغتنامه دهخدامسخره . [م َ خ َ رَ / رِ ] (از ع ، ص ، اِ) آنکه مردمان با وی مطایبه کنند و استهزا و سخریه نمایند. (آنندراج ). آنکه مردمان به او سخریه و استهزاء کنند. (کشاف اصطلاحات الفنون ). آنکه بر او فسوس کنند. ج ، مساخر. (دهار). استهزأکننده و ریشخندکننده
اصطرلابلغتنامه دهخدااصطرلاب . [ اِ طَ / اَ طَ / اُ طُ ] (معرب ، اِ) ابزاریست که بدان ارتفاع خورشید و ستارگان را سنجند. (از قطرالمحیط). همان اسطرلاب است . (شرفنامه ٔ منیری ). معروفست و آن آلتی باشد از برنج و تال ساخته که منجمان ب
زیچ بستنلغتنامه دهخدازیچ بستن . [ ب َ ت َ ] (مص مرکب ) کنایه از کارعمده کردن . مرادف رسد بستن . (آنندراج ) : زیچ در عشق چو من کس نتواند بستن من ز تبریزم اگر خواجه نصیر از طوس است . محسن تأثیر (از آنندراج ).رجوع به زیج شود.
زیچکلغتنامه دهخدازیچک . [ چ َ ] (اِ) زیجک . (ناظم الاطباء).همان زونج مرقوم ، یعنی روده ٔ گوسفند که خشک کنند و بریان سازند. (رشیدی ). روده ٔ گوسفند باشد که با برنج و گوشت و دیگر مصالح پر کرده خشک سازند و در زمستان به وقت حاجت می پزند و بخورند. (جهانگیری ) (از برهان ) (از غیاث ). همان روده ٔ گو
چاه زیچلغتنامه دهخداچاه زیچ . [ هَِ ] (اِ مرکب ) زمین [ در زمین ] همواری که در نشیب و فراز نباشد بعمق شصت گز بلند [ کنند ] و آن را مشبک سازند و در آن نشینند تا کیفیت افلاک و نجوم دریابند. چاه ستاره جو، مرادف این است . (آنندراج ). جای زیج نشستن ستاره شناس : از شرم ارتف
