سافلةلغتنامه دهخداسافلة. [ ف ِل َ ] (ع ص ، اِ) مؤنث سافل . رجوع به سافل شود. || دبر مردم . (مهذب الاسماء). بن مردم . (منتهی الارب ). المقعدة و الدبر. (قطر المحیط). سوراخ . (دهار). || سافلة الرمح ؛ زیر نیزه . (دهار). بن نیزه . (مهذب الاسماء). نیمه ٔ نیزه که متصل به آهن بن نیزه است . (منتهی الا
طبقه ٔ سافلهلغتنامه دهخداطبقه ٔ سافله . [ طَ ب َ ق َ / ق ِ ی ِ ف ِ ل َ / ل ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) از طبقات عالم مثال است . رجوع به طبقات عالم مثال و حکمت اشراق چ هَ . کربن ص 243 شود.
طبقه ٔ سافلهلغتنامه دهخداطبقه ٔ سافله . [ طَ ب َ ق َ / ق ِ ی ِ ف ِ ل َ / ل ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) از طبقات عالم مثال است . رجوع به طبقات عالم مثال و حکمت اشراق چ هَ . کربن ص 243 شود.
رجلینلغتنامه دهخدارجلین . [ رِ ل َ ] (ع اِ) تثنیه ٔ رِجْل . دو پا. اطراف سافله . (یادداشت مرحوم دهخدا).
وجعاءلغتنامه دهخداوجعاء. [ وَ ] (ع اِ) کون . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). سافله . (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). دبر مردم . (مهذب الاسماء).
سافلةلغتنامه دهخداسافلة. [ ف ِل َ ] (ع ص ، اِ) مؤنث سافل . رجوع به سافل شود. || دبر مردم . (مهذب الاسماء). بن مردم . (منتهی الارب ). المقعدة و الدبر. (قطر المحیط). سوراخ . (دهار). || سافلة الرمح ؛ زیر نیزه . (دهار). بن نیزه . (مهذب الاسماء). نیمه ٔ نیزه که متصل به آهن بن نیزه است . (منتهی الا
زهرةلغتنامه دهخدازهرة. [ زُ رَ ] (اِخ ) دهی بوده میان حره ٔ شرقیه و حره ٔ سافله ٔ مدینه ، بغایت بزرگ چنانکه گویند سه صد هزار زرگر در آنجا متوطن بودند. (منتهی الارب ) (آنندراج ).
قواهرفرهنگ فارسی معین(قَ هِ) [ ع . ] (ص . اِ.) شیخ اشراق آن چه را که مشائیان عقل گفته اند نور قاهر نامیده است . کلمة قواهر که جمع قاهر است به طور مطلق بر عقول اعم از طولیة مترتبه و عرضیة متکافئه اطلاق شده است و هرگاه با قید سافله ذکر شود مراد عقول متکافئه است و هرگاه با جمله و قید اعلون (القواهرالاعلون ) گفته شود مراد ع
طبقه ٔ سافلهلغتنامه دهخداطبقه ٔ سافله . [ طَ ب َ ق َ / ق ِ ی ِ ف ِ ل َ / ل ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) از طبقات عالم مثال است . رجوع به طبقات عالم مثال و حکمت اشراق چ هَ . کربن ص 243 شود.