سبزگون

فرهنگ فارسی عمید

سبزرنگ؛ سبزفام.

واژه‌های مصوب فرهنگستان

تیره‌ای از راستۀ لاک‌پشت‌سانان که لاک‌پشت‌هایی دریایی با صدف کوتاه و اندام‏ حرکتی جلوی شبیه به باله‏های شنا هستند

لغت‌نامه دهخدا

سبزچین کردن . [ س َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) چیدن بطور سبز. نارسیده چیدن . در حالی که میوه یا گیاهی سبز است چیدن آن را.

دیکشنری انگلیسی به فارسی

سابزیان

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ مترادف و متضاد

۱. سبزرنگ، سبزگون ۲. گندمگون ۳. کلروفیل

واژه‌های مصوب فرهنگستان

گونه‏ای آبی از تیرۀ باکلانیان و راستۀ مرغ‏سقاسانان با منقار قوی و باریک سبزگون که معمولاً از رنگ سرش روشن‏تر است

فرهنگ فارسی معین

(سَ نِ)1 - (ص نسب .)منسوب به سبز، سبزرن گ ، سبزگون . 2 - (اِمر.) مادة سبزرنگی که در حفره های گیاهان موجود است و موجب سبزی اندام های گیاهان می شود، کلرفیل ، خضرة الورق .

لغت‌نامه دهخدا

بیرون زدن . [ زَ دَ ] (مص مرکب ) برون زدن . برزدن . خارج شدن .- بیرون زدن سر ؛ برآوردن . طلوع کردن : چون کشتی پرآتش و گرد اندر آب نیل بیرون زد آفتاب سر از گوشه ٔ جهن . عسجدی . || خارج کر

لغت‌نامه دهخدا

خرگه . [ خ َ گ َه ْ ] (اِ مرکب ) مخفف خرگاه که جا و محل وسیع باشد. (برهان قاطع) (از ناظم الاطباء). || چادر خیمه ٔ بزرگ مدور و سراپرده ٔ بزرگ . (از برهان قاطع) : منیژه بیامد گرفتش ببرگشاد از میانش کیانی کمرنشستنگه رود و می ساختندز بیگانه