ستوسهلغتنامه دهخداستوسه . [س َ س َ / س ِ ] (اِ) بمعنی ستوسر که عطسه باشد. (برهان ) (آنندراج ). رجوع به ستوسر و شنوسه و شنوشه شود.
شنوشهلغتنامه دهخداشنوشه . [ش َ / ش ِ نو ش َ / ش ِ ] (اِ) شنوسه . سنوسه . اشنوسه . (حاشیه ٔ برهان چ معین ). هوایی باشد که از راه دماغ به جلدی و تندی تمام بی اختیار برآید و آن را به عربی عطسه گویند. (برهان ). عطسه . (فرهنگ جهانگ