سحقلغتنامه دهخداسحق . [ س َ ] (ع مص ) سودن . (تاج المصادر) (منتهی الارب ). سودن و سائیدن . (غیاث ).سائیدن . (دهار). بسودن . (المصادر زوزنی ). || کوفتن یا ریزه ریزه کردن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). سخت کوفتن . (اقرب الموارد). || ستردن سر کسی را. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || جاری گردا
سحقلغتنامه دهخداسحق . [ س ُ ] (ع مص ) دور شدن . (منتهی الارب ) (ترجمان القرآن ) (زوزنی ) (تاج المصادر بیهقی ) (دهار) (اقرب الموارد) : فاعترفوا بذنبهم فسحقاً لاصحاب السعیر. (قرآن 11/67).
سهکلغتنامه دهخداسهک . [ س َ ] (ع مص ) بردن : سهک التراب من الارض سهکا؛ برد باد خاک را از زمین . (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || (اِ) بوی بد عرق کسی و بوی بد گوشت بوی گرفته . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). شمغند شدن . (تاج المصادر بیهقی ). || بوی ماهی . || زنگ آهن . (اق
سیهکلغتنامه دهخداسیهک . [ س َ هََ ] (ع ص ، اِ) خاک که آنرا باد برداشته باشد. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || باد سخت . (آنندراج ): ریح سیهک ؛ باد تند و سخت . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).
شحکلغتنامه دهخداشحک . [ ش َ ] (ع مص ) قرار دادن شحاک را در دهان گوسفند. (از منتهی الارب ). و رجوع به شحاک شود.
شهقلغتنامه دهخداشهق . [ ش َ ] (ع مص ) رسیدن چشم زخم بکسی : شهقت عین الناظر علی فلان شهقاً. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ).
سحوقلغتنامه دهخداسحوق . [ س َ ] (ع ص ) خرمابن دراز. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (مهذب الاسماء). ج ، سُحُق . || خر دراز. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). ج ، سُحُق . || خر ماده ٔ دراز. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). ج ، سُحُق .
منسحقلغتنامه دهخدامنسحق . [ م ُ س َ ح ِ ] (ع ص ) دمع منسحق ؛ اشک روان . ج ، مساحیق . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || سوده شونده . (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). سوده شده و گردشده و غبارشده . (ناظم الاطباء).