سخنور

soxanvar

معنی

۱. صاحب‌سخن؛ گوینده.
۲. [مجاز] شاعر؛ ادیب.

مترادف

ادیب، سخنگو، شاعر، کلیم، ناطق، نطاق

جست‌وجوی دقیق

سخنور

لغت‌نامه دهخدا

سخنور. [ س ُ خ َن ْ وَ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) شاعر. سخندان : مرا دی عاشقی گفت ای سخنورمیان عاشق و معشوق بنگر. فرخی .سخنوران را صاحبقران تویی بجهان بتو تمام شود مدت قران سخن . سوزنی .<br

سخنور

فرهنگ فارسی عمید

۱. صاحب‌سخن؛ گوینده.۲. [مجاز] شاعر؛ ادیب.

سخنور

دیکشنری فارسی به انگلیسی

orator, writer

سخنور

فرهنگ فارسی معین

( ~ . وَ) (ص مر.) 1 - ادیب . 2 - شاعر.

سخنور

فرهنگ مترادف و متضاد

ادیب، سخنگو، شاعر، کلیم، ناطق، نطاق

جست‌وجوی هم‌آوا

سخنور نافذی بودن

فرهنگ فارسی طیفی

مقوله: رسانۀ ارتباط . وسیلۀ انتقال اندیشه سخنور نافذی بودن، تحت تأثیر قرار دادن، شوراندن، منقلب کردن، انگیختن

شخنار

لغت‌نامه دهخدا

شخنار. [ ] (اِ) اسم فارسی طائری است مائی سبزرنگ وسط سر آن سفید. (مخزن الادویه ). ظاهراً کلمه مصحف شخنشار (خشنسار) باشد.

سخنوری

لغت‌نامه دهخدا

سخنوری . [ س ُ خ َن ْ وَ ] (حامص مرکب ) عمل سخنور. شغل سخنور. شاعری : چون سخن در سخن مسلسل گشت بر زبان سخنوری بگذشت . نظامی .گه گه خیال در سرم آید که این منم ملک عجم گرفته به تیغ سخنوری .