سرخار

sarxār

معنی

آلتی شبیه شانه که با آن موی سر را هموار و مرتب می‌کردند یا سر را می‌خاراندند.

جست‌وجوی دقیق

سرخار

فرهنگ فارسی عمید

آلتی شبیه شانه که با آن موی سر را هموار و مرتب می‌کردند یا سر را می‌خاراندند.

جست‌وجوی هم‌آوا

پلم سرخار

گویش مازنی

از انواع گنجشک(سسک) که دانه های رسیده ی گیاه آقطی غذای اصلی ...

پیلم سرخار

گویش مازنی

پرنده ای کوچک که از سنبله آفتی،میوه ی تمشک و هسته های جنگلی ...

شیرخور

شیرخور. [ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) شیرخوار. (ناظم الاطباء). که شیر خورد. شیرخواره .شیرخورنده . مکنده به لب از پستان مادر : شیری که لبت خورد ز دایه چو شود خون دایه خوردآن خون ز لب شیرخور تو. <p class="autho

سَرخور

گویش بختیاری

(کنایى) کودکى که پدر یا مادرش را هنگامتولد یا پس از آن از دست دهد.

سرخور

فرهنگ فارسی معین

(سَ) (ص فا.) آن که بدقدم است و اطرافیانش زود می میرند.

جست‌وجوی مشابه

سرخاره

لغت‌نامه دهخدا

سرخاره . [ س َ رَ / رِ ] (اِ مرکب ) از: سر + خار (خاریدن ) + ه (نشانه ٔ اسم آلت ). (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). سوزن زرینی باشد که زنان بجهت زینت بر سر زنند و مقنعه را با آن بر لچک بند کنند تا از سر ایشان نیفتد. (برهان ) (آنندراج ) (شرفنامه

سرخاره

فرهنگ فارسی عمید

سنجاقی که زنان به موی سر می‌زدند تا موها را نگهدارد: ◻︎ جعدی سیاه دارد کز کشّی / پنهان شود بدو در سرخاره (رودکی: ۵۲۸).

سرخارنگ

فرهنگ فارسی عمید

سرخ‌رنگ؛ سرخ‌فام؛ مایل به سرخی.

سرخاره

فرهنگ فارسی معین

(سَ رَ یا رِ) (اِ.) 1 - سوزن زرینی که زنان به جهت زینت بر سر زنند و مقنعه را با آن بر لچک بند کنند تا نیفتد. 2 - پنجه مانندی از استخوان که بدان تن را خارند.

سرخاریدن

فرهنگ فارسی معین

(سَ. دَ) (مص ل .) کنایه از: تعلل ورزیدن .

جست‌وجوی متن

مشقاءة

لغت‌نامه دهخدا

مشقاءة. [ م ِ ق َ ءَ ] (ع اِ) شانه . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || شاخ سرخار. (منتهی الارب ). میل سرخار. (ناظم الاطباء).

سرخ مرد

لغت‌نامه دهخدا

سرخ مرد. [ س ُ م َ ] (اِ مرکب ) نازک بدن است و آن رستنیی باشد که برگش به برگ بستان افروز ماند و ساق آن سرخ و خوش آینده بود. (برهان ) (آنندراج ) (جهانگیری ) : چه شک آنجا که آن سرخار شد پست دمد گر سرخ مرد از خاک پیوست . امیر

مندمی

لغت‌نامه دهخدا

مندمی . [ ] (اِخ ) طایفه ای از ایلات کرد ایران است که شعب آن عبارتند از: 1 - محمد مرادی که مرکب از 500 خانوار است و در کردستان ، شهر زور و زهاب مسکن دارند. 2 - تاری مرادی که

جست‌وجوی هم‌آغاز

سرخاره

لغت‌نامه دهخدا

سرخاره

فرهنگ فارسی عمید

سرخارنگ

فرهنگ فارسی عمید

سرخ‌رنگ؛ سرخ‌فام؛ مایل به سرخی.

سرخاره

فرهنگ فارسی معین

سرخاریدن

فرهنگ فارسی معین

(سَ. دَ) (مص ل .) کنایه از: تعلل ورزیدن .

جست‌وجوی هم‌قافیه

پلم سرخار

گویش مازنی

از انواع گنجشک(سسک) که دانه های رسیده ی گیاه آقطی غذای اصلی ...

پیلم سرخار

گویش مازنی

پرنده ای کوچک که از سنبله آفتی،میوه ی تمشک و هسته های جنگلی ...

درپیوند

بیشتر بدانید

سرخار

sarxār

معنی

جست‌وجوی دقیق

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌آوا

گویش مازنی

گویش مازنی

لغت‌نامه دهخدا

گویش بختیاری

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی معین

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی متن

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی معین

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی هم‌قافیه

گویش مازنی

گویش مازنی