سرپاس

sarpās

معنی

۱. فرماندهِ پاسبانان؛ سردستۀ نگهبانان.
۲. [منسوخ]پایور شهربانی، برابر سرتیپ ارتش.
۳. (اسم) [قدیمی] خود آهنی؛ کلاه‌خود.
۴. (اسم) [قدیمی] سپر.

جست‌وجوی دقیق

سرپاس

لغت‌نامه دهخدا

سرپاس . [ س َ ] (اِ مرکب ) سردار شبانان و محافظان ، چه پاس بمعنی محافظ آمده است . (برهان ). سردار پاسبانان . (جهانگیری ) (رشیدی ) : دل سرکشان پر ز وسواس بودهمه گوش بر بانگ سرپاس بود. فردوسی .همه دست تابان ز الماس ب

سرپاس

فرهنگ فارسی عمید

۱. فرماندهِ پاسبانان؛ سردستۀ نگهبانان.۲. [منسوخ]پایور شهربانی، برابر سرتیپ ارتش.۳. (اسم) [قدیمی] خود آهنی؛ کلاه‌خود.۴. (اسم) [قدیمی] سپر.

سرپاس

دیکشنری فارسی به انگلیسی

helmet

سرپاس

فرهنگ فارسی معین

( ~ .) (اِمر.) رییس پاسبانان ، سر دستة نگهبانان .

سرپاس

گویش تهرانی

رییس نگهبانها

جست‌وجوی هم‌آوا

شراس

لغت‌نامه دهخدا

شراس . [ ش ِ ] (ع مص ) مشارسة و با کسی در معامله سختگیری کردن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).

شراز

لغت‌نامه دهخدا

شراز. [ ش ُرْ را ] (ع اِ)عذاب کنندگان مردم . کأنه جمع شارز. (منتهی الارب ).

شراس

لغت‌نامه دهخدا

شراس . [ ش ُ / ش َرْ را ] (ع ص ) ارض شراس ؛ زمین درشت و سخت . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).

شرائص

لغت‌نامه دهخدا

شرائص . [ ش َ ءِ ] (ع اِ) ج ِ شریصة به معنی رخسار. (از منتهی الارب ). و رجوع به شریصة شود. || ج ِ شرواص . ستبر از هر چیز. (از اقرب الموارد).

شراس

لغت‌نامه دهخدا

شراس . [ ش ِ ] (ع اِ) سریشم کفش گران که به جواز اطباء اشراس است . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). سریشم کفشگران . (ناظم الاطباء).

جست‌وجوی مشابه

سرپاسبان

لغت‌نامه دهخدا

سرپاسبان . [ س َ ] (اِ مرکب )پایور شهربانی . مانند گروهبان ارتش . (فرهنگستان ).

سرپاسبان

فرهنگ فارسی عمید

گروهبان شهربانی.

سرپاسبان

فرهنگ فارسی معین

( ~ .) (اِمر.) گروهبان شهربانی .

جست‌وجوی متن

سرپاش

لغت‌نامه دهخدا

سرپاش . [ س َ ] (اِ مرکب ) گرز گران که بعربی عمود خوانند. (برهان ) (آنندراج ). رجوع به سرپاس شود.

ترناس

لغت‌نامه دهخدا

ترناس . [ ت َ ] (اِ صوت ) صدایی را گویند که هنگام تیرانداختن از چله ٔ کمان برآید. (فرهنگ جهانگیری ). (فرهنگ رشیدی ). صدا و آوازی باشد که بوقت تیرانداختن از چله ٔ کمان برآید. (برهان ) (ناظم الاطباء). صدای انداختن تیر ازچله ٔ کمان را گویند. (انجمن آرا) (آنندراج ). اما درشعر فرد

چگونه

لغت‌نامه دهخدا

چگونه . [ چ ِ ن َ / ن ِ ] (ص مرکب ، ق مرکب ) کلمه ٔ استفهام است . (از آنندراج ). بطور استفهام استعمال میشود یعنی از چه نوع و در چه وضع و در چه حالت و چه طور. (ناظم الاطباء). به چگونه . به چه طور. به چه طرز. چسان . به چه نحو. به کدام سان . چون

پلک

لغت‌نامه دهخدا

پلک . [ پ ِ / پ َ / پ َ ل ِ / پ َ ل َ ] (اِ) پوست گرداگرد چشم . (غیاث اللغات ). دو پرده ٔ متحرک که چشم را می پوشانند و مژگان از لب آنها روئیده است . پُلُکه . بام چشم . نیام چ

دبوس

لغت‌نامه دهخدا

دبوس . [ دَ ] (اِ) دَبّوس . مرذم . مِقمع. (دهار). مقمعة. (ترجمان القرآن جرجانی ). عمود. لخت . تُپوز. تُپز. گرز آهنی . (برهان ) (غیاث ). گرز. (جهانگیری ). سرپاس . قلقشندی آرد که از آلات جنگ و سلاحهاست و آنرا عامود نیز گویند و از آهن سازند و اضلاعی دارد و در جنگ با مردمی که به

جست‌وجوی هم‌آغاز

سرپاسبان

لغت‌نامه دهخدا

سرپاسبان . [ س َ ] (اِ مرکب )پایور شهربانی . مانند گروهبان ارتش . (فرهنگستان ).

سرپاسبان

فرهنگ فارسی عمید

گروهبان شهربانی.

سرپاسبان

فرهنگ فارسی معین

( ~ .) (اِمر.) گروهبان شهربانی .

درپیوند

بیشتر بدانید

سرپاس

sarpās

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

دیکشنری فارسی به انگلیسی

فرهنگ فارسی معین

گویش تهرانی

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی متن

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی معین