سرچنگلغتنامه دهخداسرچنگ . [ س َ چ َ ] (اِ مرکب ) نوعی از سرپا زدن باشد و آن را زه کونی گویند و آن چنان است که شخصی پشت پای خود را بزور هرچه تمامتر بر نشستنگاه دیگری زند. (برهان ). اردنگ . زهکونی . تی پا. (یادداشت مؤلف ). || کنایه از تعب و آزار. (برهان ). || دست را بزور بر سر کسی زدن . (غیاث ا
شیرینی خوردن ،شیرینی خورونگویش تهرانیمرحله بعدی خواستگاری برای تعیین مهریه و غیره ،مراسم اولیه نامزدی
اسنلغتنامه دهخدااسن . [ اَ ] (ع مص ) تی پا زدن . اردنگ زدن . کسعْ. زهکونی زدن . زفکنه زدن . شلخته زدن . سرچنگ زدن .
اردنگلغتنامه دهخدااردنگ . [ اُ دَ ] (اِ) زخم با نوک پای از پشت به نشستنگاه کسی . تی پا. زُفکنه . زه کونی . شِلخته . سرچَنگ . اُم ُکیسان . (منتهی الارب ).- اردنگ خوردن ؛ تی پا خوردن . زهکونی خوردن .- اردنگ زدن ؛تی پا زدن . زهکونی زدن . ز
زهکونی زدنلغتنامه دهخدازهکونی زدن . [ زِ زَ دَ ] (مص مرکب ) کَسْع. اَسْن . تی پا زدن . اردنگ زدن . زفکنه زدن . شلخته زدن . سرچنگ زدن . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا).
تیپا زدنلغتنامه دهخداتیپا زدن . [ زَ دَ ] (مص مرکب ) با نوک پا ضربه زدن . تک پا زدن . (فرهنگ فارسی معین ). زفکنه زدن . اردنگ زدن . زه کونی زدن . شلخته زدن . سرچنگ زدن . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). راندن .