سعایت

se'āyat

معنی

۱. سخن‌چینی کردن.
۲. بدگویی کردن از کسی نزد دیگری.

مترادف

۱. بدگویی، تهمت، زفت، سعایه، سخنچینی، غمز، نمامی
۲. سخنچینی کردن
۳. تهمت زدن

جست‌وجوی دقیق

سعایت

لغت‌نامه دهخدا

سعایت . [ س ِ ی َ ] (ع مص ) سعایة : طرفه آنکه افاضل و مردمان هنرمند از سعایت و سطبر ایشان در رنجند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 415). ابوالحسن بن سیمجور عزل خویش از امارت خویش بسعایت او نسبت کرد. (ترجمه ٔتاریخ یمینی ). || خر

سعایت

فرهنگ فارسی عمید

۱. سخن‌چینی کردن.۲. بدگویی کردن از کسی نزد دیگری.

سعایت

دیکشنری فارسی به عربی

افتراء

سعایت

دیکشنری فارسی به انگلیسی

dirt, vilification

سعایت

فرهنگ فارسی معین

(سَ یَ) [ ع . سعایة ] 1 - (مص ل .) سخن چینی کردن . 2 - بدگویی کردن . 3 - (اِ مص .) سخن چینی . 4 - بدگویی ، تهمت .

جست‌وجوی هم‌آوا

صندلی کودک

baby car seat, child safety seat, infant safety seat,child restraint system, child seat,baby seat, restraining car seat, car seat

واژه‌های مصوب فرهنگستان

صندلی‌ ایمنی برای نشستن کودک در خودرو به‌منظور جلوگیری از آسیب رسیدن به او در هنگام تصادف

هشداردهندة کمربند ایمنی

seat belt reminder/ seatbelt reminder, SBR, seat belt warning, seat belt alarm

واژه‌های مصوب فرهنگستان

سامانه‌ای که در صورت نبستن کمربند ایمنی ازطریق علائم صوتی یا تصویری یا نوری هشدار می‌دهد

سهاد

لغت‌نامه دهخدا

سهاد. [ س ُ ] (ع مص ) بی خوابی . (غیاث ) (آنندراج ) (نصاب الصبیان ). بی خواب شدن . (تاج المصادر بیهقی ) (المصادر زوزنی ). بیداری و درماندگی از خواب . (ناظم الاطباء).

شحاث

لغت‌نامه دهخدا

شحاث . [ ش َح ْ حا ] (ع ص ) شحاذ. (اقرب الموارد). به معنی شحاذ و غلط عوام است . (منتهی الارب ).

شحاذ

لغت‌نامه دهخدا

شحاذ. [ ش َح ْ حا ] (ع ص ) ستیهنده و تیز. (شحاث بثاء غلط است چنانکه گذشت در شحاث ) (از منتهی الارب ). || سائل . (از اقرب الموارد). گدای . ستیهنده در سؤال . گدای مبرم در سؤال . گدای سمج . (یادداشت مؤلف ).

جست‌وجوی مشابه

سعایتپیشه

فرهنگ مترادف و متضاد

سخنچین، نمام، بدگو

سعایت کردن

دیکشنری فارسی به انگلیسی

malign

بدگوئی و سعایت

فرهنگ گنجواژه

چغلی.

سعایت کردن

فرهنگ مترادف و متضاد

سخنچینی کردن، نمامی کردن، بدگویی کردن، غیبت کردن، غمازی کردن

جست‌وجوی متن

سوسه آمدن

گویش تهرانی

سعایت

محل

لغت‌نامه دهخدا

محل . [ م َ ] (ع مص ) خشکسال رسیدن زمین و قحطزده شدن آن . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). قحط سال افتادن . || سعایت کردن نزد سلطان . (از منتهی الارب ). سعایت کردن از کسی نزد سلطان . (از ناظم الاطباء). مکر کردن و سعایت کردن . (مصادراللغه ٔ زوزنی ). مکر و سعایت کردن . (تاج

افتراء

دیکشنری عربی به فارسی

سعايت , تهمت يا افترا , تهمت زدن

سخنچینی

فرهنگ مترادف و متضاد

دوبههمزنی، سعایت، غمز، خبرکشی، نمامی

سخنچینی کردن

فرهنگ مترادف و متضاد

سعایت کردن، دوبههم زدن، خبرکشی کردن، نمامی کردن

جست‌وجوی هم‌آغاز

سعایت کردن

دیکشنری فارسی به انگلیسی

malign

سعایت کردن

فرهنگ مترادف و متضاد

سخنچینی کردن، نمامی کردن، بدگویی کردن، غیبت کردن، غمازی کردن

سعایتپیشه

فرهنگ مترادف و متضاد

سخنچین، نمام، بدگو

جست‌وجوی هم‌قافیه

بدگوئی و سعایت

فرهنگ گنجواژه

چغلی.

درپیوند

بیشتر بدانید

سعایت

se'āyat

معنی

مترادف

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

دیکشنری فارسی به عربی

دیکشنری فارسی به انگلیسی

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی هم‌آوا

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

فرهنگ مترادف و متضاد

دیکشنری فارسی به انگلیسی

فرهنگ گنجواژه

فرهنگ مترادف و متضاد

جست‌وجوی متن

گویش تهرانی

لغت‌نامه دهخدا

دیکشنری عربی به فارسی

فرهنگ مترادف و متضاد

فرهنگ مترادف و متضاد

جست‌وجوی هم‌آغاز

دیکشنری فارسی به انگلیسی

فرهنگ مترادف و متضاد

فرهنگ مترادف و متضاد

جست‌وجوی هم‌قافیه

فرهنگ گنجواژه