سموملغتنامه دهخداسموم . [ س َ ] (ع اِ) باد گرم . ج ، سمائم . (غیاث ) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (مجمل اللغة) (ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی ص 59). باد گرم (ویؤنث ) ج ، سمائم . و برخی گفته اند سموم مخصوص روز است و گاه بشب آید و حرور مخصوص شب و گاه بروز آید.
سموملغتنامه دهخداسموم . [ س ُ ] (ع اِ) ج ِ سم . یعنی زهرها. (غیاث ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) : سر حد بادیه ست روان پاش بر سرش تریاق روح کن ز سموم معطرش . خاقانی .سموم افاعی ظلم را بتریاق دواعی انصاف تدارک میکنند. (سندبادنامه ص <sp
سمومفرهنگ فارسی عمیدباد گرم و خفقانآور که در فصل بهار و تابستان در صحراهای افریقا و بیابانهای عربستان میوزد؛ باد گرم؛ باد زهرآگین.
شموملغتنامه دهخداشموم . [ ش َ ] (ع ص ) خوشبو. معطر. بوی خوشدار. (ناظم الاطباء). سخت خوشبو و معطر. (از اقرب الموارد). || آنچه بوییدنی است از گل و سپرغم و مانند آن . بوییدنی . ج ، شمومات .(یادداشت مؤلف ). چیز بوییدنی . (آنندراج ). || دارویی باشد که ببویند. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ).
باد سموملغتنامه دهخداباد سموم . [ دِ س َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) باد سام . رجوع به باد سام و باد شود.
سمومستانلغتنامه دهخداسمومستان . [ س َ م ِ ] (اِ مرکب ) جایی که باد سموم بسیار میوزد. (ناظم الاطباء).
باد سموملغتنامه دهخداباد سموم . [ دِ س َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) باد سام . رجوع به باد سام و باد شود.
سمومستانلغتنامه دهخداسمومستان . [ س َ م ِ ] (اِ مرکب ) جایی که باد سموم بسیار میوزد. (ناظم الاطباء).
ذوات السموملغتنامه دهخداذوات السموم . [ ذَ تُس ْ س ُ ] (ع ص مرکب ، اِ مرکب ) زهرداران . جانوران زهردار.
مسموملغتنامه دهخدامسموم . [ م َ ] (ع ص ) کشته شده به زهر. (ناظم الاطباء) (غیاث ). زهرداده شده . (از منتهی الارب ). زهرداده . (دهار). زهرخورانیده . || زهرخورده . (ناظم الاطباء). زهر در بدن درآمده . کسی که او زهر خورده باشد. (آنندراج ). || زهردار: طعام مسموم ؛ طعام که زهر دارد. (ناظم الاطباء). ط
باد سموملغتنامه دهخداباد سموم . [ دِ س َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) باد سام . رجوع به باد سام و باد شود.