سواریلغتنامه دهخداسواری . [ س َ ] (اِخ ) طایفه ای از قبیله ٔ بنی طرف قبایل عرب خوزستان . (جغرافیای سیاسی کیهان ص 92).
سواریلغتنامه دهخداسواری . [ س َ ] (حامص ) عمل سوار شدن . بر اسب نشستن : همی خواست منذر که بهرام گوربدیشان نماید سواری و زور. فردوسی .سواری بیاموزد و رسم جنگ به گرز و کمان و به تیر و خدنگ . فردوسی .ز
سواریفرهنگ فارسی عمید۱. سوار شدن؛ عمل سوار شدن بر مرکب.۲. (صفت نسبی) [مقابلِ باری] اسب و استر و هر مرکبی که بر آن سوار شوند.
دره سواریلغتنامه دهخدادره سواری . [ دَرْ رَ س َ ] (اِخ ) دهی است از بخش ایذه شهرستان اهواز. واقع در 19 هزارگزی شمال باختری ایذه و 5هزارگزی جنوب راه مالرو تنگ ریگ به پرچستان ، با 120 تن سکنه . آب آ
دوچرخه سواریلغتنامه دهخدادوچرخه سواری . [ دُ چ َ خ َ / خ ِ س َ ] (حامص مرکب ) عمل دوچرخه سوار. راندن دوچرخه . سوار دوچرخه شدن و راندن آن .
چابک سواریلغتنامه دهخداچابک سواری . [ ب ُ س َ / س ُ ] (حامص مرکب ) جلدی و چالاکی .مهارت در سواری و تربیت اسب . سوارکاری : گران جوشن و خود گردی گزین بچابک سواری ربودی ز زین . اسدی (گرشاسبنامه ص <span class="hl" d
دره سواریلغتنامه دهخدادره سواری . [ دَرْ رَ س َ ] (اِخ ) دهی است از بخش ایذه شهرستان اهواز. واقع در 19 هزارگزی شمال باختری ایذه و 5هزارگزی جنوب راه مالرو تنگ ریگ به پرچستان ، با 120 تن سکنه . آب آ
دوچرخه سواریلغتنامه دهخدادوچرخه سواری . [ دُ چ َ خ َ / خ ِ س َ ] (حامص مرکب ) عمل دوچرخه سوار. راندن دوچرخه . سوار دوچرخه شدن و راندن آن .
چابک سواریلغتنامه دهخداچابک سواری . [ ب ُ س َ / س ُ ] (حامص مرکب ) جلدی و چالاکی .مهارت در سواری و تربیت اسب . سوارکاری : گران جوشن و خود گردی گزین بچابک سواری ربودی ز زین . اسدی (گرشاسبنامه ص <span class="hl" d
چاروای سواریلغتنامه دهخداچاروای سواری . [ چارْ ی ِ س َ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) چهارپای سواری . دابة. (ترجمان القرآن ). مرکب سواری . ستور زینی . مقابل بارکش .
دره سواریلغتنامه دهخدادره سواری . [ دَرْ رَ س َ ] (اِخ ) دهی است از بخش ایذه شهرستان اهواز. واقع در 19 هزارگزی شمال باختری ایذه و 5هزارگزی جنوب راه مالرو تنگ ریگ به پرچستان ، با 120 تن سکنه . آب آ
دوچرخه سواریلغتنامه دهخدادوچرخه سواری . [ دُ چ َ خ َ / خ ِ س َ ] (حامص مرکب ) عمل دوچرخه سوار. راندن دوچرخه . سوار دوچرخه شدن و راندن آن .
خرسواریلغتنامه دهخداخرسواری . [ خ َ س َ ] (حامص مرکب ) عمل سوار بودن بر خر. (یادداشت بخط مؤلف ) : علف خواری کنی و خرسواری پس آنگه نزل عیسی چشم داری . نظامی (خسرو و شیرین ص 110).- امث
چابک سواریلغتنامه دهخداچابک سواری . [ ب ُ س َ / س ُ ] (حامص مرکب ) جلدی و چالاکی .مهارت در سواری و تربیت اسب . سوارکاری : گران جوشن و خود گردی گزین بچابک سواری ربودی ز زین . اسدی (گرشاسبنامه ص <span class="hl" d