سواملغتنامه دهخداسوام . [ س َ ] (ع اِ) چرنده . (منتهی الارب ) (مهذب الاسماء) (ناظم الاطباء). || گوی که زیر هر دو چشم اسب است . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).
سواملغتنامه دهخداسوام . [ س ُ ] (ع اِ) بها. (منتهی الارب ). بها. قیمت . (ناظم الاطباء). || نام مرغی است . || (مص ) بها کردن متاع . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).
صواملغتنامه دهخداصوام . [ ص َوْ وا ] (ع اِ) پرنده ای است خاکی رنگ درازگردن که بیشتر در خرمابن آشیانه سازد.
صواملغتنامه دهخداصوام . [ ص َوْ وا ] (ع ص ) بسیار روزه گیرنده . صیغت مبالغه است صائم را. رجوع به صائم شود.
سوامدلغتنامه دهخداسوامد. [ س َ م ِ ] (ع اِ) ج ِ سامد: سوامداللیل خفاف الازواد؛ ای دوائم السیر. (منتهی الارب ). و قولهم سوامد اللیل خفاف الازواد؛ تعب و زحمت راندن شتران در شب سبب میشود مر ارزانی و فراخی را. (ناظم الاطباء). رجوع به سامد شود.
سوام ابرصلغتنامه دهخداسوام ابرص . [ س َ م ِ اَ رَ ] (ع اِ مرکب ) ج ِ سام ابرص . (ناظم الاطباء). رجوع به این کلمه شود.
سامةلغتنامه دهخداسامة. [ سام ْ م َ ] (ع ص ، اِ) جانور زهردار گزنده . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). ج ، سوّام . || مرگ . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).
ابرصلغتنامه دهخداابرص . [ اَ رَ ] (ع ص ، اِ) آنکه به برص مبتلا باشد. برص دار. پیس . (مهذب الاسماء). پیسه . پیس اندام . پیست . اَبقع. اَسلع. مؤنث : بَرْصاء. ج ، بُرْص : اکمه و ابرص چه باشد مرده نیززنده گردد از فسون آن عزیز. مولوی .
راشحلغتنامه دهخداراشح .[ ش ِ ] (ع ص ، اِ) هر چیز که بر زمین رود از سوام و هوام . ج ، رواشح . (المنجد). (اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || شتربچه ٔ برفتار آمده با مادر. ج ، رواشح . (منتهی الارب ) (المنجد): فصیل راشح ؛ شتربچه ٔ برفتار آمده با مادر. (ناظم الاطباء).
زهردارلغتنامه دهخدازهردار. [ زَ ] (نف مرکب ) صاحب زهر. جانور یا گیاهی که سم دارد. سامه . سوام : مار زهردار. مقابل بی زهر. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). حیوان زهردار؛ جانوری که دارای زهر باشد. (ناظم الاطباء) : کشت خال لب توام آری مگس شهد زهردار بود. <p class="aut
چرندهلغتنامه دهخداچرنده . [ چ َ رَ دَ / دِ ] (نف )حیوانی که چرا میکند. حیوان چرنده مقابل حیوان پرنده . (ناظم الاطباء). حیوان گیاه خور. (فرهنگ نظام ). مقابل پرنده از حیوان و شامل حیوانات بحری نشود. دام . سائِم . سَوام . (منتهی الارب ). ج ، چرندگان <span class="
سوام ابرصلغتنامه دهخداسوام ابرص . [ س َ م ِ اَ رَ ] (ع اِ مرکب ) ج ِ سام ابرص . (ناظم الاطباء). رجوع به این کلمه شود.
سوامدلغتنامه دهخداسوامد. [ س َ م ِ ] (ع اِ) ج ِ سامد: سوامداللیل خفاف الازواد؛ ای دوائم السیر. (منتهی الارب ). و قولهم سوامد اللیل خفاف الازواد؛ تعب و زحمت راندن شتران در شب سبب میشود مر ارزانی و فراخی را. (ناظم الاطباء). رجوع به سامد شود.
