سوزناکلغتنامه دهخداسوزناک . (ص مرکب ) سوزنده . دارای سوزش . (ناظم الاطباء). || خشک . گداخته : و بهر زمین که خون هابیل چکید سوزناک باشد وتا قیامت گیاه از آن زمین نروید. (قصص الانبیاء). و بعضی [ از خاک ] سوزناک است . (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ). || سوزان . تفته . محزون . غمناک <
سوزناکفرهنگ فارسی عمید۱. دارای سوز و سوزش.۲. [مجاز] ویژگی آهونالهای که در دل اثر کند و دل را بسوزاند.