سپیدبالغتنامه دهخداسپیدبا. [ س َ / س ِ ] (اِ مرکب ) (از: سفید + با،آش ) پهلوی سپت پاک . (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). آش ماست که ماست با باشد چه با بمعنی آش است . (برهان ). بمعنی آش است و سپید برای آن گویند که مانند آشهای دیگر چیزی ترش یا شیرین در آن نیست و آن
سدابیلغتنامه دهخداسدابی . [ س ُ ] (ص نسبی ) کنایه از سبز رنگ . (غیاث ). برنگ سداب : نام نه چرخ سدابی چون فقع بر یخ نویس گر به بخشش نام دستت نیل و سیحون کرده اند. مجیر بیلقانی .چرخ سدابی از لبش دوش فقع گشاد و گفت اینْت نسیم مشک پ
شادابیلغتنامه دهخداشادابی . (حامص مرکب ) سیرابی . (آنندراج ). تری و رطوبت . (ناظم الاطباء). شادآبی . || تری و تازگی . (آنندراج ). طراوت : ز شادابی کام آن سرگذشت یکی شد بدریا یکی شد بدشت .نظامی .
سپیدبالالغتنامه دهخداسپیدبالا. [ س َ / س ِ ] (اِ مرکب ) کنایه از صبح اول است که صبح کاذب باشد. (برهان ) (آنندراج ). رجوع به سپیدپهنا شود.
سپیدوالغتنامه دهخداسپیدوا. [ س َ / س ِ پیدْ ] (اِ مرکب ) نام آشی است . (آنندراج ). سپیدبا. رجوع به سپیدبا شود.
ماستینهلغتنامه دهخداماستینه . [ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) شیراز. دوغی که شبت در آن کنند و در مشکی یا کیسه ای آویزند. (حاشیه ٔ برهان چ معین ). پینو. کشک . شیراز. اقط. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : ایشان چیزکی بساختند که آلت شبانان باشد از ماس
اسفیدباجلغتنامه دهخدااسفیدباج . [ اِ ] (معرب ، اِ مرکب ) اسفیدبا. اسفیدوا. اسفیذباج . سپیدبا. (زمخشری ). معرب سفیدابا به معنی شوربای گوشت بی مصالح زرد که مریضان را دهند. (غیاث ). بفارسی شوربا نامند و از جمله ٔ اغذیه و آن مرقی است که از ادویه ٔ حاره و گوشت مرغ و غیر آن و بقول و امثال آن که طعمی غا
سپیدبالالغتنامه دهخداسپیدبالا. [ س َ / س ِ ] (اِ مرکب ) کنایه از صبح اول است که صبح کاذب باشد. (برهان ) (آنندراج ). رجوع به سپیدپهنا شود.
اسپیدبالغتنامه دهخدااسپیدبا. [ اِ ] (اِ مرکب ) آشی را گویند که در آن ترشی نباشد. آش بی ترشی . آش ساده . || شوربای ماست را گویند. اسفیدباج . اسفیدباجه . ماست با. (شعوری ).
