سپیدسرلغتنامه دهخداسپیدسر. [ س َ / س ِ س َ ] (ص مرکب ) سفیدموی . اشیب . شیباء : که عجوز جهان سپیدسری است کز سر کلک او خضاب کند. خاقانی .و رجوع به سپید شود.
سپیدسارلغتنامه دهخداسپیدسار. [ س َ / س ِ ](ص مرکب ) سپیدسر. پیر. پیرمرد. سپیدمو : این آسیا دوان و در او من نشسته پست ایدون سپیدسار درین آسیا شدم . ناصرخسرو.و رجوع به سپیدسر شود.
سپیدسارفرهنگ فارسی عمیدآنکه از پیری موهای سرش سفید شده؛ سرسپید؛ سفیدمو: ◻︎ واین آسیا دوان و دراو من نشسته پست / ایدون سپیدسار دراین آسیا شدم (ناصرخسرو: ۱۳۸).
سپیدسرلغتنامه دهخداسپیدسر. [ س َ / س ِ س َ ] (ص مرکب ) سفیدموی . اشیب . شیباء : که عجوز جهان سپیدسری است کز سر کلک او خضاب کند. خاقانی .و رجوع به سپید شود.
خضابلغتنامه دهخداخضاب . [ خ ِ ] (ع اِ) وسمه . (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (غیاث اللغات ). || حنا و گلگونه . (ناظم الاطباء) : اندر انواع خضابها. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ). || رنگ حنا و وسمه در موی سر و ریش و رنگ حنا در دست و پا. (ناظم الاطباء) : چو