سیرتلغتنامه دهخداسیرت . [ رَ ] (ع اِ) طریقه . (غیاث ). رفتار. (ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی ص 60). عادت و طریقه . (آنندراج ). روش .رفتار : عهدها بست که تا باشد بیدار بودعهدها بست و جهان گشت بدان سیرت و سان . <p class
شریثلغتنامه دهخداشریث . [ ش َ ] (اِ) فراسیون است . (تحفه ٔ حکیم مؤمن ) (از ذخیره ٔ خوارزمشاهی ). رجوع به فراسیون شود.
شردلغتنامه دهخداشرد. [ ش ُ رُ ] (ع ص ، اِ) رمندگان . ج ِ شَرود. کصبور، بمعنی رمنده . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
شرتلغتنامه دهخداشرت . [ ش ِ ] (اِ صوت ) حکایت آواز صوت کشیده شدن شاخه ها یا شاخه مانندها بر چیزی ، نظیر آواز کشیده شدن جارو بر زمین .- شرت شرت ؛ شرت و شرت . حکایت تکرار آواز کشیده شدن جارو بر زمین .
درویش سیرتلغتنامه دهخدادرویش سیرت . [ دَرْ رَ ] (ص مرکب )آنکه بر سیرت درویشی باشد. که راه و روش درویشان دارد : مقربان درگاه حق سبحانه و تعالی توانگرانند درویش سیرت و درویشانند توانگرهمت . (گلستان ).
خوب سیرتلغتنامه دهخداخوب سیرت . [ رَ ] (ص مرکب ) پاک نهاد. (یادداشت بخط مؤلف ) : شه خوب صورت شه خوب سیرت شه خوب منظر شه خوب مخبر. فرخی .دو کس چَه ْ کنند از پی خاص و عام یکی خوب سیرت یکی زشت نام .سعدی (بوستان
خوش سیرتلغتنامه دهخداخوش سیرت . [ خوَش ْ / خُش ْ رَ ] (ص مرکب ) خوش طینت . خوش فطرت . خوب سرشت . خوب سیرت .
خوش سیرتیلغتنامه دهخداخوش سیرتی . [ خوَش ْ / خُش ْ رَ ] (حامص مرکب ) خوش طینتی . خوش فطرتی . خوب سیرتی . خوش باطنی .
زشت سیرتیلغتنامه دهخدازشت سیرتی . [ زِ رَ ] (حامص مرکب ) گستاخی . بی ادبی . زشت کرداری . (ناظم الاطباء). رجوع به ماده ٔ قبل ، زشت و دیگر ترکیبهای آن شود.
درویش سیرتلغتنامه دهخدادرویش سیرت . [ دَرْ رَ ] (ص مرکب )آنکه بر سیرت درویشی باشد. که راه و روش درویشان دارد : مقربان درگاه حق سبحانه و تعالی توانگرانند درویش سیرت و درویشانند توانگرهمت . (گلستان ).
خوب سیرتلغتنامه دهخداخوب سیرت . [ رَ ] (ص مرکب ) پاک نهاد. (یادداشت بخط مؤلف ) : شه خوب صورت شه خوب سیرت شه خوب منظر شه خوب مخبر. فرخی .دو کس چَه ْ کنند از پی خاص و عام یکی خوب سیرت یکی زشت نام .سعدی (بوستان
خوش سیرتلغتنامه دهخداخوش سیرت . [ خوَش ْ / خُش ْ رَ ] (ص مرکب ) خوش طینت . خوش فطرت . خوب سرشت . خوب سیرت .
زشت سیرتلغتنامه دهخدازشت سیرت . [ زِ رَ ] (ص مرکب ) بدعمل .زشت کردار. (ناظم الاطباء). رجوع به ماده ٔ بعد شود.
سگ سیرتلغتنامه دهخداسگ سیرت . [ س َ رَ ] (ص مرکب ) آنکه سیرت سگ داشته باشد و آن کنایه از رنجانیدن و گزیدن باشد. (آنندراج ). گزنده . (از ناظم الاطباء) : خرسر و خرس روی و سگ سیرت خر گرفته بکول خیک شراب . سوزنی .|| گستاخ و بی ادب و درشت