شرارت

ša(e)rārat

۱. بدکرداری؛ فتنه‌انگیزی.
۲. بدذات بودن؛ بدباطنی.
۳. فتنه.
۴. [قدیمی] پارۀ آتش؛ شراره.

بدی، بدخواهی، خباثت، رذالت، شیطنت، فتنهانگیزی، فساد ≠ نیکی

پلیدی، پلیدکار