شرق شناس

šarqšenās

معنی

مستشرق؛ خاورشناس؛ کسی که دانا به اوضاع و احوال، زبان‌ها، و آداب ملل مشرق‌زمین است.

جست‌وجوی دقیق

شرق شناس

فرهنگ فارسی عمید

مستشرق؛ خاورشناس؛ کسی که دانا به اوضاع و احوال، زبان‌ها، و آداب ملل مشرق‌زمین است.

جست‌وجوی هم‌آوا

کوسه‌نگری

shark watching, shark tourism

واژه‌های مصوب فرهنگستان

نوعی طبیعت‌گَردی که در آن گردشگران به تماشای نحوۀ زندگی و رفتار کوسه‌ماهی‌ها در مناطق خاص می‌پردازند

شرغ شرغ

لغت‌نامه دهخدا

شرغ شرغ . [ ش َ رَ ش َ رَ / ش َ ش َ ] (اِ صوت ) بانگ بهم خوردن دو چیز. (یادداشت مؤلف ). شرق شرق . رجوع به شرق شرق شود.

شرق شرق

لغت‌نامه دهخدا

شرق شرق .[ ش َ رَ ش َ رَ / ش َ ش َ ] (اِ صوت مرکب ) نام آواز زدن سیلی های سخت پیاپی . نام آواز کوفتن در بسختی و پیاپی . (یادداشت مؤلف ). رجوع به شَرَق و شرغ شرغ شود.

شیریق شیریق

گویش بختیاری

داد و فریادِ زنان به هنگام نزاع.

شَرق شَرق

فرهنگ گنجواژه

صدای چک.

جست‌وجوی مشابه

شرق شناسی

لغت‌نامه دهخدا

شرق شناسی . [ ش َ ش ِ ] (حامص مرکب ) خاورشناسی . صفت شرق شناس . عمل آشنایی و معرفت به فرهنگ و تمدن و اوضاع مشرق زمین . (یادداشت مؤلف ). استشراق . خاورشناسی . (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به خاورشناسی و شرق شناس شود.

جست‌وجوی متن

مستشرق

فرهنگ فارسی معین

(مُ تَ رِ) [ ع . ] (اِفا.) شرق شناس . کارشناس .

خاورشناس

فرهنگ فارسی عمید

کسی که آشنا و دانا به اوضاع و احوال ملل مشرق‌زمین است؛ شرق‌شناس؛ مستشرق.

گلدنر

لغت‌نامه دهخدا

گلدنر. [ گ ِ ن ِ ] (اِخ ) کارل فردریک . متولد 1852 و متوفی 1929 م . شرق شناس آلمانی که در زبانهای باستانی کار کرده است .

مستشرق

لغت‌نامه دهخدا

مستشرق . [ م ُ ت َ رِ ](ع ص ) روشن و تابان . (غیاث ). || شرق شناس .خاورشناس . عالم و محقق و دانا به مسائل مشرق زمین .

پلیو

لغت‌نامه دهخدا

پلیو.[ پ ِ ی ُ ] (اِخ ) پل . شرق شناس فرانسوی معاصر، دارای تألیفات متعدد و تحقیقات مفید درباره ٔ زبان و تمدن آسیای مرکزی و چین است .

جست‌وجوی هم‌آغاز

شرق

لغت‌نامه دهخدا

شرق . [ ش َ ] (اِخ )اقلیمی است به باجه در اندلس . (از معجم البلدان ).

شرق

لغت‌نامه دهخدا

شرق . [ ش َ رَ ] (ع اِ) آفتاب . گویند: طلع الشرق . (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || گاهی اطلاق می شود بر جهتی که خورشید از آن برآید. (از اقرب الموارد). شَرق . رجوع به شرق شود.

شرق

لغت‌نامه دهخدا

شرق . [ ش َ ] (اِخ ) کنایه از آسیا و آفریقا که در مشرق اروپا قرار دارند. (یادداشت مؤلف ). ممالکی که در مشرق کره ٔ زمین هستند. مجموع کشورهای آسیایی . (فرهنگ فارسی معین ) : مباش غره به تقلید غربیان که به شرق اگر دهد هنر شرقی احترام دهد. <p c

شرق

لغت‌نامه دهخدا

شرق . [ ش َ ] (ع اِ) آفتاب . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (غیاث اللغات ) (از اقرب الموارد). ذکا. یوح . بوح . بیضا. خور. مهر. شارق . شمس . شید. (یادداشت مؤلف ). خورشید. (مهذب الاسماء) : چون در تنور شرق پزد نان گرم چرخ آواز روزه ب

شرق

لغت‌نامه دهخدا

شرق . [ ش َ ] (ع مص ) برآمدن آفتاب . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (دهار) (از مهذب الاسماء) (تاج المصادر بیهقی ) (المصادر زوزنی ). تابان شدن و برآمدن آفتاب . (آنندراج ). || شکافتن گوش گوسپند را. (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (منتهی الارب ). شکافتن گوش گوسپند و بره را. (از اقرب ال

جست‌وجوی هم‌قافیه

شرق

لغت‌نامه دهخدا

شرق . [ ش َ ] (اِخ )اقلیمی است به باجه در اندلس . (از معجم البلدان ).

شاه مشرق

لغت‌نامه دهخدا

شاه مشرق . [ هَِ م َ رِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از خورشید خاوری است . (برهان قاطع) (آنندراج ).

شاه شرق

لغت‌نامه دهخدا

شاه شرق . [ هَِ ش َ ] (اِخ ) لقبی بود که شاعران دربار محمود بر وی اطلاق می کردند : آنکه ، همچون بشاه شرق بدوست از همه خسروان امید جهان . فرخی .دستور شاه شرق و بدو ملک شاه شرق آراسته چو ملک عمر در گه عمر. <p

شرق

لغت‌نامه دهخدا

شرق . [ ش َ رَ ] (ع اِ) آفتاب . گویند: طلع الشرق . (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || گاهی اطلاق می شود بر جهتی که خورشید از آن برآید. (از اقرب الموارد). شَرق . رجوع به شرق شود.

شرق

لغت‌نامه دهخدا

شرق . [ ش َ ] (اِخ ) کنایه از آسیا و آفریقا که در مشرق اروپا قرار دارند. (یادداشت مؤلف ). ممالکی که در مشرق کره ٔ زمین هستند. مجموع کشورهای آسیایی . (فرهنگ فارسی معین ) : مباش غره به تقلید غربیان که به شرق اگر دهد هنر شرقی احترام دهد. <p c

ترجمه مقاله