لغتنامه دهخدا
شعرای یمانی . [ ش ِی ِ ی َ ] (اِخ ) کوکبی است روشن از قدر اول در صورت فلکی کلب اکبر، و آنرا شعرای عَبور نیز نامند. (از جهان دانش ). آن بزرگ روشن که بر دهان کلب الجبار است او را شعرای یمانی خوانند... و نیز عَبور خوانند ای گذرنده . (التفهیم ). نام درخشان ترین ثوابت آسمان ماست ک