شقیقه

šaqiqe

معنی

۱. (زیست‌شناسی) گیجگاه؛ کنار پیشانی.
۲. (طب قدیم) درد نصف سر.
۳. [قدیمی] خواهر.

مترادف

۱. بناگوش، شقاق، صدغ، گیجگاه
۲. نیمسر
۳. خواهر

جست‌وجوی دقیق

شقیقه

لغت‌نامه دهخدا

شقیقه . [ ش َ قی ق َ / ق ِ ] (از ع ، اِ) شقیقة. آن جزء از کنار سر که میان گوش و پیشانی است . (ناظم الاطباء). جبین . (بحر الجواهر). جای نرم که میان گوش و پیشانیست . (آنندراج ) (غیاث ). در تداول عوام فارسی زبانان ، صدغ . گیجگاه . (یادداشت مؤلف

شقیقه

فرهنگ فارسی عمید

۱. (زیست‌شناسی) گیجگاه؛ کنار پیشانی.۲. (طب قدیم) درد نصف سر.۳. [قدیمی] خواهر.

شقیقه

دیکشنری فارسی به انگلیسی

temple

شقیقه

دیکشنری فارسی به عربی

معبد

شقیقه

فرهنگ فارسی معین

(شَ قَ یا قِ) [ ع .شقیقة ] (اِ.) 1 - خواهر. 2 - گیج گاه ، کنار پیشانی . ج . شقائق .

جست‌وجوی هم‌آوا

شقیقة

لغت‌نامه دهخدا

شقیقة. [ ش ُ ق َ ق َ ] (ع اِ مصغر) مصغر شَقیقة. (ناظم الاطباء). رجوع به شَقیقه شود. || مرغی کوچکتر از شَقیقة. (ناظم الاطباء). مصغر شقیقة که به معنی مرغی است . (منتهی الارب ). رجوع به شقیقة شود.

شقیقة

لغت‌نامه دهخدا

شقیقة. [ ش َ ق َ ] (اِخ ) نام جده ٔ نعمان بن منذر. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ).- بنوالشقیقة ؛ اخوان نعمان بن منذر.(ناظم الاطباء).

شقیقة

لغت‌نامه دهخدا

شقیقة. [ ش َ ق َ ] (ع اِ) شقیقه . شکاف میان دو کوه که گیاه رویاند یا زمین نیکو رویاننده ٔ گیاه میان دو پشته ٔ ریگ . (منتهی الارب )(آنندراج ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). گشاده ٔمیان دو ریگ . ج ، شقایق . (مهذب الاسماء). || شکاف و رخنه . ج ، شَقائق . (ناظم الاطباء). || خوا

شکیکة

لغت‌نامه دهخدا

شکیکة. [ ش َ ک َ ] (ع اِ) گروهی از مردم . (منتهی الارب ) (آنندراج ). گروه . (مهذب الاسماء). || راه . ج ، شکائک ، شکک . (منتهی الارب ) (آنندراج ). || گلو. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). || خَنور که فواکه در آن نهند. (از منتهی الارب ).