شناسلغتنامه دهخداشناس .[ ش ِ ] (اِمص ) اسم مصدر و مصدر دوم غیرمستعمل شناختن . (یادداشت مؤلف ). رجوع به شناختن شود. || (نف مرخم ) مخفف شناسنده . در کلمات مرکب بمعنی شناسنده آید. (فرهنگ فارسی معین ). شناسنده و دریابنده وهمیشه بطور ترکیب استعمال میشود. (ناظم الاطباء). ترکیب ها:- <span c
شناسفرهنگ فارسی عمید۱. = شناختن۲. شناسنده (در ترکیب با کلمۀ دیگر): خداشناس، زرشناس، سخنشناس، نکتهشناس.۳. (صفت) آشنا.
سنگاشلغتنامه دهخداسنگاش . [ س َ ] (اِ) رشک . حسد. (انجمن آرا) (آنندراج ) (برهان ). رشک . حسد. بدخواهی . (ناظم الاطباء).
سیناسلغتنامه دهخداسیناس . (اِخ ) دهی است از دهستان گورگ بخش حومه ٔ شهرستان مهاباد. سکنه 219 تن . آب آن از رود سیناس . محصول آنجا غلات ، توتون و حبوبات . شغل اهالی زراعت و گله داری است و صنایع دستی آنان جاجیم بافی است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج <span class="
شناصلغتنامه دهخداشناص . [ ش َ ] (ع ص ) فرس شناص ؛ اسب درازهیکل توانای نجیب . (از منتهی الارب ). فرس شَناص و شَناصی ّ وشُناصی ّ؛ اسب دراز شدید نجیب . (از اقرب الموارد).
شناظلغتنامه دهخداشناظ. [ ش ِ ] (ع اِ) شناظالجبل ؛ سر کوه و کرانه ٔ آن . (از منتهی الارب ). بالای کوه .(از اقرب الموارد). || امراءة ذات شناظ؛ زن پرگوشت و فربه . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
شناسانندهلغتنامه دهخداشناساننده . [ ش ِ ن َن ْ دَ / دِ ] (نف ) معرف . (یادداشت مؤلف ). معرفی کننده .
شناسانیدهلغتنامه دهخداشناسانیده . [ ش ِ دَ / دِ ] (ن مف ) نعت مفعولی از شناسانیدن . وقوف و اطلاع و معرفت داده شده . معرفی کرده شده .
شناس درآمدنلغتنامه دهخداشناس درآمدن . [ ش ِ دَ م َ دَ ] (مص مرکب ) به سابقه ٔ معرفتی که بوده است وقوف یافتن . اطلاع بر معرفت قبلی یافتن . دانسته شدن که آشناست . (یادداشت مؤلف ).
درمان شناسلغتنامه دهخدادرمان شناس . [ دَ ش ِ ] (نف مرکب ) درمان شناسنده . شناسنده ٔ درمان . متخصص در اصول تداوی .
دریاشناسلغتنامه دهخدادریاشناس . [ دَرْ ش ِ ] (نف مرکب ) دریا شناسنده . شناسنده ٔ دریا. عارف به وضع دریا. عالم به وضع و موقع و خصوصیات دریا. بحرشناس : چنین گفت دریاشناس کهن که ای نامبردار چین و ختن .فردوسی .
دشمن شناسلغتنامه دهخدادشمن شناس . [ دُ م َ ش ِ ] (نف مرکب ) که دشمن را بشناسد. شناسنده ٔ دشمن . عارف خصم و عدو : برون شد یزک دار دشمن شناس یتاقی کمر بست بر جای پاس . نظامی .|| (ن مف مرکب ) که دشمن او را شناسد. معروف نزد دشمن . که دشمن ب
دم شناسلغتنامه دهخدادم شناس . [ دَ ش ِ ] (نف مرکب ) حکیم و طبیب دانا و کارآزموده . (ناظم الاطباء). کنایه از حکیم حاذق است . (از آنندراج ) (از انجمن آرا) (از برهان ) : زبان دان یکی مردم دم شناس طلب کردکز کس ندارد هراس .نظامی .
دواشناسلغتنامه دهخدادواشناس . [ دَ ش ِ ] (نف مرکب ) شناسنده ٔ دارو. دواشناسنده . داروشناس . آنکه به داروهای مختلف معرفت دارد. (یادداشت مؤلف ). رجوع به داروشناس و داروشناسی شود.