شنفلغتنامه دهخداشنف . [ ش َ ] (ع اِ) گوشواره ٔ بالایین یاآویزه ٔ بالای گوش یا معلاق برین و آن خلاف قرط است که در نرمه ٔ گوش باشد. ج ، شنوف . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). گوشواره ای که بالای گوش آویزند. و آنچه زیرگوش آویزند قرطه است . (فرهنگ جهانگیری ). ورگوشی . (زوزنی ). و آن گوشواره یا
شنفلغتنامه دهخداشنف . [ ش َ ن َ ] (ع مص ) دشمن داشتن کسی را. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). دشمن داشتن . (زوزنی ) (تاج المصادر بیهقی ). || ناپسند شمردن . || دریافتن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || برگردیدن لب زیرین از بالا. (از منتهی الارب ). برگردیدن لب زیرین کودک از بالا. (از اقر
شنفلغتنامه دهخداشنف . [ ش َ ن ِ ] (ع ص ) دشمن دار. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). دشمن دار و کراهت دار. (ناظم الاطباء).
شنفلغتنامه دهخداشنف . [ ش َ] (ع مص ) به نظر کراهت یا به تعجب و یا به نظر اعتراض دیدن چیزی را. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
سنفلغتنامه دهخداسنف . [ س َ ] (ع مص ) بستن بر شتر. || پیش شدن شتر ماده رااز شتران . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
سنفلغتنامه دهخداسنف . [ س ِ ] (ع اِ) گندم دیوانه . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). به عربی دوسری است که در صحرا بهم رسد و بفارسی گرگاس نامند. (فهرست مخزن الادویه ). || جماعت . گروه مردم . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). || غلاف روئین سبز باقلا و ماش و لوبیا و عدس و مانند
سنفلغتنامه دهخداسنف . [ س ُ ن ُ ] (ع اِ) ج ِ سنیف و سناف . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). رجوع به سناف و سنیف شود.
سنیفلغتنامه دهخداسنیف . [ س َ ] (ع اِ) خرقه که بر هر دو شانه گاه شتراندازند. ج ، سُنُف . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || حاشیه ٔ بساط. (ناظم الاطباء).
شنولغتنامه دهخداشنو. [ ش َ / ش ِ ن َ / نُو ] (اِمص ) شنوش . اسم مصدر و ماده ٔ مضارع شنیدن . (از یادداشت مؤلف ).
شنفارلغتنامه دهخداشنفار. [ ش َ / ش ِ ] (ع ص ) سبک و خفیف . (منتهی الارب ). خفیف . (ازاقرب الموارد). تیز و چست و چالاک . (ناظم الاطباء).
شنفارةلغتنامه دهخداشنفارة. [ ش ِ رَ ] (ع اِمص ) شادمانی شتر ماده وسرعت و تیزی آن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
شنفتنلغتنامه دهخداشنفتن . [ ش ِ ن ُ ت َ ] (مص ) شنیدن . سماع . (برهان ). شنودن و شنیدن . (رشیدی ) (انجمن آرا) (آنندراج ). شنیدن . (جهانگیری ) (غیاث اللغات ). اصغا کردن . اصاغة. استماع کردن . (یادداشت مؤلف ). ادراک کردن آواز بتوسط گوش . (فرهنگ نظام ) : حال دل با تو
شنفتنیلغتنامه دهخداشنفتنی . [ ش ِ ن ُ ت َ ] (ص لیاقت ) آنچه سزاوارشنیدن است . آنچه توان او را شنید. که توانش شنید.
شنفتهلغتنامه دهخداشنفته . [ ش ِ ن ُ ت َ / ت ِ ] (ن مف ) نعت مفعولی از شنفتن . شنیده شده : با دیده اعتبار نباشد شنفته را. قاآنی .- بحق چیزهای نشنفته ؛ وقتی از گفتار کسی تعجب کنند
شنوفلغتنامه دهخداشنوف .[ ش ُ ] (ع اِ) ج ِ شَنْف . گوشواره های بالائین یا آویزه های بالای گوش . (از منتهی الارب ). رجوع به شنف شود.
داچکلغتنامه دهخداداچک . [ چ َ ] (اِ) گوشواره . (برهان ) (جهانگیری ). داجک . شنف : آن شیهه ای که مرکب تندت همی زندبر خنگ آسمان چو نوای چکاوک است وان نعل کهنه ای که بیفتد زپای اودر گوش اختران فلک لعل داچک است .شرف شفروه [ در صفت اسب
دشمن دارلغتنامه دهخدادشمن دار. [ دُ م َ ] (نف مرکب ) دشمن دارنده . آنکه او را دشمن باشد. دارای دشمن . (یادداشت مرحوم دهخدا). || که دشمن گیرد. که دیگری را دشمن شمرد. مبغض . دشمن . عدو. (یادداشت مرحوم دهخدا). مقابل دوست دار. یعنی آنکه هم مراد دشمنان باشد. (آنندراج ) : ز
شافعلغتنامه دهخداشافع. [ ف ِ ] (اِخ ) ابن علی بن عباس الکنانی السقلانی المصری کاتب . وی نویسنده و مورخ است و زمانی بمصر بکار منشیگری اشتغال داشت . بسال 680 هَ . ق . تیری به شقیقه اش اصابت کرد و کور شد. او را نظم و نثر فراوان است . از گردآورندگان کتاب بود. از
شنفارلغتنامه دهخداشنفار. [ ش َ / ش ِ ] (ع ص ) سبک و خفیف . (منتهی الارب ). خفیف . (ازاقرب الموارد). تیز و چست و چالاک . (ناظم الاطباء).
شنفارةلغتنامه دهخداشنفارة. [ ش ِ رَ ] (ع اِمص ) شادمانی شتر ماده وسرعت و تیزی آن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
شنفتنلغتنامه دهخداشنفتن . [ ش ِ ن ُ ت َ ] (مص ) شنیدن . سماع . (برهان ). شنودن و شنیدن . (رشیدی ) (انجمن آرا) (آنندراج ). شنیدن . (جهانگیری ) (غیاث اللغات ). اصغا کردن . اصاغة. استماع کردن . (یادداشت مؤلف ). ادراک کردن آواز بتوسط گوش . (فرهنگ نظام ) : حال دل با تو
شنفتنیلغتنامه دهخداشنفتنی . [ ش ِ ن ُ ت َ ] (ص لیاقت ) آنچه سزاوارشنیدن است . آنچه توان او را شنید. که توانش شنید.
شنفتهلغتنامه دهخداشنفته . [ ش ِ ن ُ ت َ / ت ِ ] (ن مف ) نعت مفعولی از شنفتن . شنیده شده : با دیده اعتبار نباشد شنفته را. قاآنی .- بحق چیزهای نشنفته ؛ وقتی از گفتار کسی تعجب کنند
متشنفلغتنامه دهخدامتشنف . [ م ُ ت َ ش َن ْ ن ِ ] (ع ص ) گوشواره نهنده خود را. (آنندراج ) (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). آراسته شده ٔ با گوشواره . (ناظم الاطباء). و رجوع به تشنف شود.
مشنفلغتنامه دهخدامشنف . [ م ُ ش َن ْ ن َ ] (ع ص ) زن گوشواره نهاده . (آنندراج ). آراسته شده با گوشواره . (ناظم الاطباء) : او سکه و خطبه به القاب سلطان مشرف گردانید و اسماع و آذان را باستماع آن مشنف . (جهانگشای جوینی ).
تشنفلغتنامه دهخداتشنف . [ ت َ ش َن ْ ن ُ ] (ع مص ) با برگوشی شدن . (تاج المصادر بیهقی ). ورگوشی در گوش کردن . (زوزنی ). با ورگوش شدن . (دهار). گوشواره نهادن خود را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
