شهیق

šahiq

معنی

۱. فرو‌بردن دم ونفس.
۲. (اسم) صدای حیوانات مخصوصاً صدای خر.
۳. (صفت) [مجاز] زشت و ناخوشایند مانند صدای خر.

مترادف

دم، فرودم، نفسکشیدن

جست‌وجوی دقیق

شهیق

لغت‌نامه دهخدا

شهیق . [ ش َ ] (ع مص ) شهاق . گردانیدن گریه رادر سینه ٔ خود. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || رسیدن کسی را چشم زخم . (منتهی الارب ). || بلند شدن کوه و غیره . (از اقرب الموارد).

شهیق

شهیق . [ ش َ ] (ع اِ) شهوق . شهیق الحمار؛ بانگ خر. تشهاق الحمار مثله . (منتهی الارب ) (از تاج المصادر بیهقی ). شهیق الحمار؛ آخر آواز خر، و زفیر اول آن است ، و تشهاق مثله . (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب ). آخر آواز خر. ضد نفیر. (یادداشت مؤلف ). آخر بانگ خر. (مهذب الاسماء)

شهیق

فرهنگ فارسی عمید

۱. فرو‌بردن دم ونفس.۲. (اسم) صدای حیوانات مخصوصاً صدای خر.۳. (صفت) [مجاز] زشت و ناخوشایند مانند صدای خر.

شهیق

دیکشنری فارسی به عربی

استنشاق , الهام , تطلع , هواء

شهیق

دیکشنری فارسی به انگلیسی

draft, inhalation

جست‌وجوی هم‌آوا

سهک

لغت‌نامه دهخدا

سهک . [ س َ ] (ع مص ) بردن : سهک التراب من الارض سهکا؛ برد باد خاک را از زمین . (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || (اِ) بوی بد عرق کسی و بوی بد گوشت بوی گرفته . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). شمغند شدن . (تاج المصادر بیهقی ). || بوی ماهی . || زنگ آهن . (اق

سهک

لغت‌نامه دهخدا

سهک . [ س َ هََ ] (ع اِ) زنگ آهن . (اقرب الموارد). رجوع به سکهة شود.

سیهک

لغت‌نامه دهخدا

سیهک . [ س َ هََ ] (ع ص ، اِ) خاک که آنرا باد برداشته باشد. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || باد سخت . (آنندراج ): ریح سیهک ؛ باد تند و سخت . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).