لغتنامه دهخدا
شوامخ . [ ش َ م ِ ] (ع ص ، اِ) ج ِ شامخة. شامخات . جبال ٌ شوامخ ؛ کوههای بلند. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || چیزهای بلند و بلندیها و این جمع شامخه است مشتق از شُموخ بمعنی بلند شدن . (غیاث اللغات ). شواهق . (یادداشت مؤلف ). || ج ِشامخ . (دستوراللغة). و رجوع به شامخ و ش
