شورابهلغتنامه دهخداشورابه . [ ب َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان طرهان بخش طرهان شهرستان خرم آباد. سکنه ٔ آن 180 تن . آب از نهر شورابه . محصول آن غلات و لبنیات . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6).
شورابهلغتنامه دهخداشورابه . [ ب َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان نهبندان بخش شوسف شهرستان بیرجند. آب از قنات . محصول آن غلات . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9).
شورابهلغتنامه دهخداشورابه . [ ب َ / ب ِ ] (اِ مرکب ) آب شور. شوراب . مایعی پرنمک . نمکاب . (یادداشت مؤلف ). آب ِ شور و در این لفظ «هَ» برای اسمیت است چنانکه در سبزه و سفیده . (غیاث اللغات ) (آنندراج ) : غواص ترا جز گل و شورابه نداده
شورابه خوارلغتنامه دهخداشورابه خوار. [ ب َ / ب ِ خوا / خا ] (نف مرکب ) شورابه خوارنده . خورنده ٔ آب شور. (فرهنگ فارسی معین ).
شورابیلغتنامه دهخداشورابی . (اِخ ) نام محلی کنار راه نیشابور و مشهد میان دیزبادو فخرداود، در 854800گزی طهران . (یادداشت مؤلف ).
شورابیRuppiaواژه‌های مصوب فرهنگستانتنها سردۀ شورابیان که اغلب در آب‌های شور میروید؛ گل‌آذین آن بلند و نازک و راست یا اندکی پیچ‌خورده منتهی به دو گل ریز است و ساقۀ آن منشعب و بلند و برگ‌هایش اغلب سرنیزه‌ای است
ساروبیگلغتنامه دهخداساروبیگ . [ ب َ ] (اِخ ) سارو سلطان بیگدلی . از سرکردگان سپاه شاه عباس بزرگ برادر زینل بیگ توشمال باشی شاملو بود. بسال 1020 حکومت سارو غرقان و گاورود را داشت و بفرمان شاه عباس یکی از یاغیان را بنام اسکندر بانه ای سرکوب کرد. بسال <span class="
شورابه خوارلغتنامه دهخداشورابه خوار. [ ب َ / ب ِ خوا / خا ] (نف مرکب ) شورابه خوارنده . خورنده ٔ آب شور. (فرهنگ فارسی معین ).
اعمی دللغتنامه دهخدااعمی دل .[ اَ ما دِ ] (ص مرکب ) کوردل . بی بصیرت : اهل دنیا زآن سبب اعمی دلندشارب شورابه ٔ آب وگلند.مولوی .
شورابلغتنامه دهخداشوراب . (اِ مرکب ) آب شور. آبی شور. آب که نمک دارد. (یادداشت مؤلف ). شورابه . آب نمکین و شورمزه . (ناظم الاطباء) : شوراب ز قعر تیره دریاچون پاک شود، شود سمائی . ناصرخسرو.اگر فضل رسول از رکن و زمزم جمله برخیزدی
معادالغتنامه دهخدامعادا. [ م ُ ] (از ع ، اِمص ) با کسی عداوت داشتن و این مخفف معادات است . (غیاث ) (آنندراج ). دشمنی : ناز چندان کن بر من که کنی صحبت من تا مگرصحبت دیرینه معادا نشود. منوچهری .غواص تراجز گل و شورابه نداده ست زیرا
شورابه خوارلغتنامه دهخداشورابه خوار. [ ب َ / ب ِ خوا / خا ] (نف مرکب ) شورابه خوارنده . خورنده ٔ آب شور. (فرهنگ فارسی معین ).
