شوفاژلغتنامه دهخداشوفاژ. [ ش ُ ] (فرانسوی ، اِ) ایجاد حرارت . || طرز گرم کردن . (فرهنگ فارسی معین ). || در تداول فارسی بمعنی دستگاه ایجاد حرارت با بخار آب به کار رود. - شوفاژ سانترال ؛ دستگاه حرارت مرکزی .
سوفیافرهنگ نام‌ها(تلفظ: sufiyā) (عربی) (= صوفیه) ، پیروان تصوف ؛ عاقل ، خردمند ؛ (در اعلام) (= صوفیه) پایتخت بلغارستان .
بخاریفرهنگ فارسی طیفیمقوله: مادۀ آلی ق، کرسی، هیتر، سماور، کتری، دیگ، رادیاتور، شعله‌پخش‌کن پتوبرقی، کیسۀ آبگرم آبگرمکن، سونا، جکوزی گرمخانه، گلخانه ◄ باغ آشپزخانه، پخت‌وپز، منقل، کباب‌پز، اجاق، بار، اجاق‌گاز، فِر، فر میکروویو، باربکیو، مجمره (مجمر)، آتشدان چراغ خوراک‌پزی، علاء‌الدین، چراغ بخاری، آتشدان، بخاری دیواری، ز
