شک

šak[k]

معنی

۱. گمان بردن در امری.
۲. [مقابلِ یقین] گمان.
۳. شکاف و ترکیدگی کوچک در استخوان.
⟨ شک کردن (به شک افتادن): (مصدر لازم) در امری شبهه و تردید پیدا کردن.

مترادف

۱. تذبذب، تردد، تردید، دودلی، ریب، ریبت، شبهه
۲. بدگمانی، سوءظن
۳. احتمال، اشکال، ظن، وسواس ≠ یقین

برابر پارسی

گمان

جست‌وجوی دقیق

شک

لغت‌نامه دهخدا

شک . [ ش َ ] (اِ) (مأخوذ از زند و پازند) گمان و ظن و شبهه . (از برهان ) (ناظم الاطباء).

شک

لغت‌نامه دهخدا

شک . [ ش َک ک ] (ع مص ) به گمان افتادن . (ترجمان القرآن ص 62) (تاج المصادر بیهقی ) (المصادر زوزنی ) (از اقرب الموارد). گمان کردن در کار. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). گمان کردن در کاری و تردید نمودن در آن . (ناظم الاطباء). || ن

شک

لغت‌نامه دهخدا

شک . [ ش ِک ک ] (ع اِ) روده ای که بدان پشت هر دو برگشته ٔ کمان را پوشند. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). حله و ردایی است که پوشیده میشود به او پشتهای خم شده از دو گوشه ٔکمان . (ترجمه ٔ قاموس ) (از اقرب الموارد) (از تاج العروس ). || جامه ٔ بالایین . (ناظم الاطباء).<b

شک

لغت‌نامه دهخدا

شک . [ ش ُ ] (اِ) مرگموش را گویند و آنرا به عربی تراب هالک و سم الفار خوانند. (برهان ) (از بحر الجواهر). صاحب برهان گفته سم الفار است وآنرا فارسی دانسته و آن عربی است . (انجمن آرا) (آنندراج ). هالک . رهج الفار. تراب الهالک . هالوک . رهج . (یادداشت مؤلف ). چون خوردن آن سبب قت

شک

لغت‌نامه دهخدا

شک . [ ش ُ ] (فرانسوی ، اِ) برخورد. ضربه که به صحت کسی وارد آید. || اثر صاعقه و برق در اطراف محل ورود صاعقه .

جست‌وجوی هم‌آوا

تونل شوک

shock tunnel

واژه‌های مصوب فرهنگستان

تونل بادی که در آن سیال با سرعت بالا جریان می‌یابد و شوک‌هایی با ماخ 6 تا 25 تولید می‌کند

شوک 1

shock 1

واژه‌های مصوب فرهنگستان

حالتی که به علت اُفت فشار خون سرخرگی و کم شدن حجم خون بروز کند

شوک مایل

oblique shock

واژه‌های مصوب فرهنگستان

← موج ضربه‌ای مایل

لولۀ شوک

shock tube

واژه‌های مصوب فرهنگستان

تونل بادی که در پژوهش‌های فوقِ‌صوتی کاربرد دارد و در آن سیال با فشار بالا جریان می‌یابد و در آزمونگاه به ‌سرعت بسیار بالایی می‌رسد

مرحلۀ شوک و انکار

denial and shock stage

واژه‌های مصوب فرهنگستان

نخستین مرحله از پنج مرحلۀ فرایند مرگ که دورۀ زودگذر و حادی است و در آن فرد با شناسایی و پذیرش اینکه به یک بیماری کشنده مبتلاست، دچار اضطراب شدیدی می‌شود

جست‌وجوی مشابه

شکن شکن

لغت‌نامه دهخدا

شکن شکن . [ ش ِ ک َ ش ِ ک َ ] (ص مرکب ) مجعد. پیچ پیچ . چین چین . (یادداشت مؤلف ) : ای زلف پرخمت همه چین چین شکن شکن .؟

شکر شکستن

لغت‌نامه دهخدا

شکر شکستن . [ ش َ ک َ / ش َک ْ ک َ ش ِ ک َ ت َ ] (مص مرکب ) خرد کردن شکر. ساییدن شکر. شکستن شکر را برای خوردن ، چنانکه طوطی . (یادداشت مؤلف ) : خنده ٔ طوطی لب شکّر شکست قهقهه ای بر دهن کبک بست . <p class="

شکم شکسته

لغت‌نامه دهخدا

شکم شکسته .[ ش ِ ک َ ش ِ ک َ ت َ / ت ِ ] (ن مف مرکب ) رنجور از سوء هضم و کسی که مبتلا به سوء هضم باشد. (ناظم الاطباء).

شکر و شکایت

فرهنگ گنجواژه

متضاد.

شک شک

گویش مازنی

نوعی بازی گروهی محلی

جست‌وجوی متن

ارتیاب

فرهنگ فارسی عمید

شک کردن؛ در شک افتادن؛ شک پیدا کردن.

تشکک

فرهنگ فارسی عمید

به شک افتادن؛ شک‌ کردن.

سوءظن

واژه‌نامه آزاد

به کسی یا چیزی شک داشتن. شک و شبه بدگمانی.

doubting

دیکشنری انگلیسی به فارسی

شک دارم، شک داشتن، تردید کردن، مظنون بودن

تشکیک

فرهنگ فارسی عمید

در شک‌وگمان انداختن؛ شک آوردن.

جست‌وجوی هم‌آغاز

شکوهیدن

لغت‌نامه دهخدا

شکوهیدن . [ ش ِ دَ ] (مص ) ترسیدن . بیم بردن . واهمه کردن . (ناظم الاطباء) (برهان ) (آنندراج ).ترسیدن . (غیاث ) (فرهنگ جهانگیری ) (فرهنگ فارسی معین ). واهمه کردن . (فرهنگ فارسی معین ). ترسیدن . هراسیدن . شکهیدن . بیمناک شدن . (یادداشت مؤلف ) : اشت

شکوهانیدن

لغت‌نامه دهخدا

شکوهانیدن . [ ش ُ دَ ] (مص ) اظهار وقار و گرانی کردن . (ناظم الاطباء).

شکاویدن

لغت‌نامه دهخدا

شکاویدن . [ ش ِ دَ ] (مص ) شکافتن . || نقب زدن . (فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به شکافتن شود.

شکم

لغت‌نامه دهخدا

شکم . [ ش ُ ک ُ ] (ع اِ) ج ِ شَکیمَه . (منتهی الارب ) (ازاقرب الموارد) (ناظم الاطباء). رجوع به شکیمة شود.

شکستانی

لغت‌نامه دهخدا

شکستانی . [ ش ِ ک ِ ] (ص نسبی ) منسوب است به شکستان که از قراء اسحاق و کسانیه ٔ سغد میباشد. (از انساب سمعانی ).

جست‌وجوی هم‌قافیه

دامپزشک

لغت‌نامه دهخدا

دامپزشک . [ پ ِ زِ ] (اِ مرکب ) بیطار. (از لغات مصوب فرهنگستان ). ستورپزشک (در پهلوی ). آنکه چهارپایان بیمار اهلی را درمان کند. چه ، دام در فارسی به معنی جانور اهلی میباشد. دامپزشک را فرهنگستان بجای بیطار که چهارپایان اهلی را درمان کند قرار داده است اما صحیح آن بود که «ستورپز

دامن خشک

لغت‌نامه دهخدا

دامن خشک . [ م َ خ ُ ] (ص مرکب ) دامن پاک . پاک دامن . خشک دامن . مقابل تردامن و آلوده دامن و دامن آلوده .- دامن خشک (بصورت اضافه ) ؛ کنایه از دامن خالی باشد. (برهان ).- || عدم صلاح و تقوی را نیز گویند. (برهان ). مقابل دامن پاک . اما صاحب آنجمن

دشیشک

لغت‌نامه دهخدا

دشیشک . [ دَ شی ش َ ] (اِ) شب را گویند و به عربی لیل خوانند. (برهان ). و رجوع به دشیشگه شود.

درب کوشک

لغت‌نامه دهخدا

درب کوشک . [ دَ ] (اِخ ) محله ای است در مرکز شهر اسپاهان . (یادداشت مرحوم دهخدا). سر در بزرگی در شهر اصفهان که یگانه باقیمانده ٔ زاویه ای بوده است که در زمان سلطنت رستم بیگ ترکمان (897 - 902 هَ . ق .) ساخته ش

درخشک

لغت‌نامه دهخدا

درخشک . [ دَ خ ُ ] (اِخ ) از دروازه های شهر هرات است و محله ای نیز بدان منسوب است و بر خلاف نام آن که دروازه ٔ خشک است ، دو نهر آب از کنار آن می گذرد. و یاقوت در معجم البلدان می نویسد خود آنرا بدین وضع دیده است . (از معجم البلدان ).

ترجمه مقاله