شکاف

šekāf

۱. = شکافتن
۲. شکافنده (در ترکیب با کلمۀ دیگر): خاراشکاف، کوه‌شکاف.
۳. (اسم) ‹اشکاف، کاف› چاک؛ رخنه؛ درز؛ تراک.
۴. (اسم) [قدیمی] کلاف ابریشم: ◻︎ شکوفه همچو شکاف است و میغ دیباباف / مه و خور است همانا به ‌باغ در صراف (ابوالمؤید بلخی: شاعران بی‌دیوان: ۵۹).

۱. تراک، ترک، چاک، درز، شکافتگی، غاز
۲. رخنه، روزن، روزنه، سوراخ، شعاب، شقاق، منفذ
۳. کهف
۴. تفرقه