شکافتنیلغتنامه دهخداشکافتنی . [ ش ِ / ش َ ت َ ] (ص لیاقت ) درخور شکافتن . شایسته ٔ شکافتن . قابل شکافتن . (یادداشت مؤلف ).
شکافتنلغتنامه دهخداشکافتن . [ ش ِ / ش َ ت َ] (مص ) پاره کردن . (ناظم الاطباء) (حاشیه ٔ برهان چ معین ). خرق کردن . شق کردن .خرق . صدع . خرع . شِق ّ. شَق ّ. منشق کردن : شکافتن هیزم . دریدن دوخته . مقابل دوختن . (یادداشت مؤلف ) : از اژدهای
شکوفتنلغتنامه دهخداشکوفتن . [ ش ِ / ش ُ ت َ ] (مص ) شکفتن . شکفته شدن . گشادن . واشدن . (ناظم الاطباء). شکفتن . (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به شکفتن در همه ٔ معانی شود. || شکوفه کردن . || دمیدن . (ناظم الاطباء). || شکافتن . (یادداشت مؤلف ) (فرهنگ فارسی معین ). |
شکافتنفرهنگ فارسی عمید۱. چاک دادن؛ چاک کردن؛ پاره کردن؛ دریدن.۲. (مصدر لازم) شکاف خوردن؛ چاک شدن؛ چاک خوردن؛ دریده شدن.
نشکافتنیلغتنامه دهخدانشکافتنی . [ ن َ ت َ / ن َ ش ِ ت َ ] (ص لیاقت ) که نتوان آن را شکافت . مقابل شکافتنی رجوع به شکافتنی شود.
شَقّاًفرهنگ واژگان قرآنشکافتني (در عبارت "شَقَقْنَا ﭐلْأَرْضَ شَقّاً " چون مفعولٌ فيه واقع شده منظور شکافتني نگفتني و وصف ناشدني است)
ناشکافتنیلغتنامه دهخداناشکافتنی . [ ش ِ ت َ ] (ص لیاقت ) که ازدر شکافتن نیست . که آن را نتوان شکافت . که شکاف پذیر نباشد. مقابل شکافتنی .
ناشکافتنیلغتنامه دهخداناشکافتنی . [ ش ِ ت َ ] (ص لیاقت ) که ازدر شکافتن نیست . که آن را نتوان شکافت . که شکاف پذیر نباشد. مقابل شکافتنی .
نشکافتنیلغتنامه دهخدانشکافتنی . [ ن َ ت َ / ن َ ش ِ ت َ ] (ص لیاقت ) که نتوان آن را شکافت . مقابل شکافتنی رجوع به شکافتنی شود.