شکرندهلغتنامه دهخداشکرنده . [ ش ِ ک َ رَ دَ / دِ ] (نف ) شکارکننده . || شکننده . درهم شکننده . (فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به شکردن و شکریدن شود.
شکراندالغتنامه دهخداشکراندا. [ ش َ ک َ اَ ] (ن مف مرکب ) چیزی که شکر در آن اندوده باشند. (آنندراج ).بستنی که با شکر سازند. (ناظم الاطباء) : زهر غمی نیست ظهوری به جام کام اگر شد شکراندا چه حظ.ظهوری (از آنندراج ).
شیرشکرلغتنامه دهخداشیرشکر. [ شی ش ِ ک َ ] (نف مرکب ) شیرشکار. شکرنده و شکارکننده ٔ شیر. کنایه است از دلیر و شجاع .
معادی شکرلغتنامه دهخدامعادی شکر. [ م ُ ش ِ ک َ ] (نف مرکب ) شکرنده ٔ معادی . شکارکننده و شکننده ٔ دشمن : شاه بادی و توانا و قوی تا به مرادگه ولی پروری و گاه معادی شکری .فرخی .
دل شکرلغتنامه دهخدادل شکر. [ دِ ش ِ ک َ ] (نف مرکب ) دل شکرنده . شکرنده ٔ دل . شکننده ٔدل . شکافنده ٔ دل : نیست آگاه که چاه زنخ و حلقه ٔ زلف دلبر و دل شکن ودل شکر و دل گسل است . فرخی .ترا به میمنه و میسره روان گردددو خیل دل شکر ج
