سرگزیتلغتنامه دهخداسرگزیت . [ س َ گ َ ] (اِ مرکب ) از: سر + گزیت . سرگزید. (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). زری را گویند که سرشمار کفار نموده از ایشان بطریق جزیه بگیرند، چه گزیت بمعنی جزیه باشد، و جزیه معرب آن است . (برهان ) (جهانگیری ). جزیه . (نصاب ). سرانه . (السامی ) :
سرگزیدلغتنامه دهخداسرگزید. [ س َ گ َ ] (اِ مرکب ) سرگزیت است که جزیه و زری باشد که از کفار گیرند. (برهان ). سرگزیت . (جهانگیری ).
شیرزدهلغتنامه دهخداشیرزده . [ زَ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) کودکی که در ایام شیرخوارگی شیر کم خورده و ضعیف مانده باشد. (ناظم الاطباء). کودکی که بهنگام شیرخوارگی کم شیر خورده و لاغر و نزار شده باشد. ج ، شیرزدگان . (فرهنگ فارسی معین ). || آنکه بسبب بسیار خوردن شیر، ا
شیرزدهفرهنگ فارسی معین(زَ دَ یا دِ) (ص مر. اِمر.) کودکی که به هنگام شیرخوارگی کم شیر خورده لاغر و نزار شده باشد. ج . شیرزدگان .
شیرزدهلغتنامه دهخداشیرزده . [ زَ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) کودکی که در ایام شیرخوارگی شیر کم خورده و ضعیف مانده باشد. (ناظم الاطباء). کودکی که بهنگام شیرخوارگی کم شیر خورده و لاغر و نزار شده باشد. ج ، شیرزدگان . (فرهنگ فارسی معین ). || آنکه بسبب بسیار خوردن شیر، ا
شیرزدهفرهنگ فارسی معین(زَ دَ یا دِ) (ص مر. اِمر.) کودکی که به هنگام شیرخوارگی کم شیر خورده لاغر و نزار شده باشد. ج . شیرزدگان .
