شیره کشلغتنامه دهخداشیره کش . [ رَ / رِ ک َ / ک ِ ](نف مرکب ) تریاکی . که شیره ٔ تریاک کشد. (یادداشت مؤلف ). || آنکه عصاره ٔ میوه را استخراج کند. (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به شیره و شیره ای شود.
شره شرهلغتنامه دهخداشره شره . [ ش ِرْ رَ ش ِرْ رَ ] (ص مرکب ، ق مرکب ) در تداول عامه ، پاره پاره (جامه ). (یادداشت مؤلف ). شرمبه شرمبه . شرنبه شرنبه . لقمه لقمه . تکه تکه . رجوع به شرمبه شود.
سره سرهلغتنامه دهخداسره سره . [ س َ رَ / رِ س َ رَ / رِ ] (ق مرکب ) خوب خوب . نیک نیک : اکنون بنشینم سره سره نظر میکنم تا نغزیهای ترا ای اﷲ می بینم . (کتاب المعارف ).
شیره کشیدنلغتنامه دهخداشیره کشیدن . [ رَ / رِ ک َ / ک ِ دَ ] (مص مرکب ) دانه یا گیاه یا مغزی چون بادام را کوفته یا پخته و در کرباس کرده فشردن و بیرون کردن عصاره ٔ آن . (یادداشت مؤلف ). || شیره ٔ تریاک استعمال کردن . صرف کردن شیره
شیره کشیلغتنامه دهخداشیره کشی . [ رَ / رِ ک َ /ک ِ ] (حامص مرکب ) عمل کشیدن شیره و عصاره ٔ هر چیزی .(یادداشت مؤلف ). || تدخین و استعمال شیره ٔ تریاک . دود کردن شیره ٔ تریاک . (یادداشت مؤلف ).
شیره کش خانهلغتنامه دهخداشیره کش خانه . [ رَ / رِ ک َ / ک ِ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) شیره خانه . شیرک خانه . محلی که در آنجا شیره ٔ تریاک کشند. پاچراغ (در تداول مردم خراسان ). (یادداشت مؤلف ). خرابات
شیرکخانهلغتنامه دهخداشیرکخانه . [ رَ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) میخانه . (ناظم الاطباء) (یادداشت مؤلف ). || شیره کش خانه . شیره خانه . آنجای که در آن شیره ٔ تریاک کشند. (یادداشت مؤلف ).
شیرهلغتنامه دهخداشیره . [ رَ / رِ ] (اِ) عصیر. آنچه به فشردن از میوه یا نباتی برآید. عصاره . (یادداشت مؤلف ). افشرده که به عربی عصاره گویند. (انجمن آرا) (آنندراج ). عصیر میوه جات . (ناظم الاطباء). آب فشرده ٔ میوه . آب میوه .- شیره ٔ روان ؛ به اصطلاح اطبا
شیرهفرهنگ فارسی عمید۱. افشره و آبی که از میوه میگیرند.۲. آب انگور یا توت که آن را میجوشانند تا غلیظ شود.⟨ شیرۀ پرورده: (زیستشناسی) شیرهای که در برگهای گیاه پرورش مییابد و به قسمتهای مختلف گیاه میرود.⟨ شیرۀ تریاک: مادهای که از جوشاندن سوختۀ تریاک درست میکنند.⟨ شیرۀ خام:
چشیرهلغتنامه دهخداچشیره . [ چ َ رِ ] (اِ) نوعی از آش آرد که درون خمیر را از قیمه ٔ گوشت پر کرده باشند. (ناظم الاطباء).
جوشیرهلغتنامه دهخداجوشیره . [ ج َ / جُو رَ / رِ ] (اِ) بمعنی جوشیر است ، نوعی از آش . (برهان ). طعامی است که بهندش چچیرک نامند. (برهان ) (شرفنامه ٔ منیری ). || استاد جولاه باشد. رجوع به جوشیر شود.
شیرهلغتنامه دهخداشیره . [ رَ / رِ ] (اِ) عصیر. آنچه به فشردن از میوه یا نباتی برآید. عصاره . (یادداشت مؤلف ). افشرده که به عربی عصاره گویند. (انجمن آرا) (آنندراج ). عصیر میوه جات . (ناظم الاطباء). آب فشرده ٔ میوه . آب میوه .- شیره ٔ روان ؛ به اصطلاح اطبا
قشیرهلغتنامه دهخداقشیره . [ ] (اِخ ) نام چشمه ای است در نزدیکی طرسوس در حدود بغداد که آن را بذبذون گویند. آب آن چشمه از برودت به مرتبه ای بود که هیچکس طاقت نداشت لحظه ای در آنجا نشیند و صفایش به اندازه ای بود که نقش تنگه از ته آب مینمود. مأمون در همین جا وفات یافت . رجوع شود به تاریخ حبیب الس