شیلهلغتنامه دهخداشیله . [ ل َ / ل ِ ] (اِ) برنج آش . || دارویی که افسنتین نیز گویند. (ناظم الاطباء). || شلمک . (فرهنگ فارسی معین ). گیاهی از تیره ٔ گندمیان . رجوع به شلمک شود.
شیلهلغتنامه دهخداشیله . [ ل َ / ل ِ ] (هندی ، اِ) نوعی از قماش . (ناظم الاطباء) : دو تاره زکر برکه آمد برون دگرگونه و شیله از حد فزون . نظام قاری .از گلفتنت عقد نیاید به شماری تا بسته ٔ پیچ و ش
پیسلهلغتنامه دهخداپیسله . [ پ َ ل ِ ] (اِخ ) پِیْزلی . شهری باسکاتلند در قلمرو کنت (رنفریو)، دارای 84800 تن سکنه . آنجا بافتن شال و پارچه های پشمی رائج و دارای معدن آهن است .
سگیلهلغتنامه دهخداسگیله . [ س َ ل َ / ل ِ ] (اِ) آه . (ناظم الاطباء). || آروغ . (ناظم الاطباء). فواق . (ناظم الاطباء).
سلحلغتنامه دهخداسلح . [ س َ ] (ع مص )سرگین کردن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).حدث کردن . (تاج المصادر بیهقی ). غائط کردن . (المصادر زوزنی ). || شمشیر دادن و شمشیر را سلاح کسی ساختن . یقال : سلحته السیف ؛ شمشیر را سلاح او ساختم و دادم او را شمشیر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).<b
شیله گشادلغتنامه دهخداشیله گشاد. [ ل ِ گ ُ ] (اِخ ) دهی است از بخش کدکن شهرستان تربت حیدریه . سکنه ٔ آن 144 تن . آب آن از قنات . راه آن ماشین رو. صنایع دستی آن کرباس بافی است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9).
شیله و پیلهلغتنامه دهخداشیله و پیله .[ ل َ / ل ِ وُ ل َ / ل ِ ] (اِ مرکب ، از اتباع ) (اصطلاح عامیانه ) سوسه . شایبه . مکر. خدعه : آدم بی شیله وپیله ای است . (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به شیله پیله شود.
شیله پیلهلغتنامه دهخداشیله پیله . [ ل َ / ل ِ ل َ / ل ِ ] (اِ مرکب ، از اتباع ) مکر و دستان .نفاق و دورویی : آدم بی شیله پیله ای است ؛ یعنی یکرو و راست و درستکار است . (یادداشت مؤلف ). غرض و مرض . حیله گری . حقه ای زیر سر داشتن .
شیله سرلغتنامه دهخداشیله سر. [ ل ِ س َ ] (اِخ ) دهی است از بخش مرکزی شهرستان بندرانزلی . سکنه ٔ آن 503 تن . راه آن ماشین رو. آب آن از چاه و رودخانه ٔ شفارود است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 2).
شیله گشادلغتنامه دهخداشیله گشاد. [ ل ِ گ ُ ] (اِخ ) دهی است از بخش کدکن شهرستان تربت حیدریه . سکنه ٔ آن 144 تن . آب آن از قنات . راه آن ماشین رو. صنایع دستی آن کرباس بافی است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9).
شیله و پیلهلغتنامه دهخداشیله و پیله .[ ل َ / ل ِ وُ ل َ / ل ِ ] (اِ مرکب ، از اتباع ) (اصطلاح عامیانه ) سوسه . شایبه . مکر. خدعه : آدم بی شیله وپیله ای است . (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به شیله پیله شود.
شیله پیلهلغتنامه دهخداشیله پیله . [ ل َ / ل ِ ل َ / ل ِ ] (اِ مرکب ، از اتباع ) مکر و دستان .نفاق و دورویی : آدم بی شیله پیله ای است ؛ یعنی یکرو و راست و درستکار است . (یادداشت مؤلف ). غرض و مرض . حیله گری . حقه ای زیر سر داشتن .
شیله سرلغتنامه دهخداشیله سر. [ ل ِ س َ ] (اِخ ) دهی است از بخش مرکزی شهرستان بندرانزلی . سکنه ٔ آن 503 تن . راه آن ماشین رو. آب آن از چاه و رودخانه ٔ شفارود است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 2).
نعشیلهلغتنامه دهخدانعشیله . [ ن َ ل َ /ل ِ ] (اِ) مرغ سرخ کرده شد با پیاز و ماش و تخم مرغ . (ناظم الاطباء). رجوع به فرهنگ شعوری ج 2 ص 385 شود.
تفشیلهلغتنامه دهخداتفشیله . [ ت َ ل َ / ل ِ ] (اِ) گوشت و گندنا و گوز مغز و خایه درهم هریک اندر کنند و بپزند و تفشیله خوانند. (لغت فرس اسدی چ اقبال ص 244). گوشت و گندنا و گشنیز و مغز گوز و انگبین به دیگ اندرکنند و بپزند و تفشیل
تفشیلهفرهنگ فارسی عمید۱. خوراکی که از گوشت، تخممرغ، عسل، مغز گردو، و بعضی چیزهای دیگر تهیه میکردند.۲. عدسی.
بشیلهلغتنامه دهخدابشیله . [ ب َ ل َ ] (اِخ ) از قرای نهر عیسی که بین آن و بغداد چهار یا پنج میل فاصله است . (از معجم البلدان ).