شیههلغتنامه دهخداشیهه . [ ش َ / ش ِ هََ / هَِ ] (اِ) آواز اسب . صَهیل . (انجمن آرا) (فرهنگ اوبهی ) (از برهان ) (از غیاث ) (یادداشت مؤلف ) (از آنندراج ). شنه .شیه . بانگ اسب . صهال . (یادداشت مؤلف ) :
سیههلغتنامه دهخداسیهه . [ هََ / هَِ ] (ص ) کنایه از زن بدکاره ، قحبه و فاحشه . (برهان ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ).
شحةلغتنامه دهخداشحة. [ ش ِح ْ ح َ ] (ع اِ) حالتی که در آن بخیلی کرده شود. یقال : اوصی فی صحته و شحته ؛ ای حالة التی یشح علیها. (منتهی الارب ). نفس شحة؛ ای شحیحة. (اقرب الموارد). رجوع به شحیح و شحیحة شود.
شحیحلغتنامه دهخداشحیح . [ ش َ ](ع ص ) حریص . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || بخیل . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). ج ، شِحاح ، اءَشِحَّة، اَشِحّاء. (اقرب الموارد) : چون امیرش دید گفتش کای وقیح گویمت چیزی منه نامم شحیح . مولوی .<br
شععلغتنامه دهخداشعع. [ ش ُ ع ُ ] (ع اِ) ج ِ شُعاع . (اقرب الموارد) (دهار) (ناظم الاطباء). رجوع به شعاع شود.
شیهه کشیدنلغتنامه دهخداشیهه کشیدن . [ ش َ / ش ِ هََ / هَِ ک َ / ک ِ دَ ] (مص مرکب ) شنه برآوردن اسب . بانگ برآوردن اسب . (یادداشت مؤلف ).شیهه زدن . (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به شیهه شود.
شیهه کشیدنلغتنامه دهخداشیهه کشیدن . [ ش َ / ش ِ هََ / هَِ ک َ / ک ِ دَ ] (مص مرکب ) شنه برآوردن اسب . بانگ برآوردن اسب . (یادداشت مؤلف ).شیهه زدن . (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به شیهه شود.
اشیههلغتنامه دهخدااشیهه . [ اَ هََ / هَِ ] (اِ) آواز و شیهه ٔ اسب را گویند. (برهان ) (جهانگیری ) (آنندراج ). آواز اسب که آنرا شنه و غُرِشْت نیز گویند و بتازیش صهیل خوانند. (شرفنامه ٔ منیری ). در فرهنگ جهانگیری بمعنی شیهه ٔ اسب است . (شعوری ج <span class="hl" d