صافی درون

sāfidarun

معنی

صافی‌ضمیر؛ پاک‌درون؛ پاک‌باطن: ◻︎ از آن تیره‌دل مرد صافی‌درون / قفا خورد و سر بر‌نکرد از سکون (سعدی۱: ۱۲۳).

جست‌وجوی دقیق

صافی درون

فرهنگ فارسی عمید

صافی‌ضمیر؛ پاک‌درون؛ پاک‌باطن: ◻︎ از آن تیره‌دل مرد صافی‌درون / قفا خورد و سر بر‌نکرد از سکون (سعدی۱: ۱۲۳).

صافی درون

لغت‌نامه دهخدا

صافی درون . [ دَ ] (ص مرکب ) ساده دل . صافی دل . صافی ضمیر : از آن تیره دل مرد صافی درون قفا خورد و سر برنکرد از سکون .(بوستان ).

جست‌وجوی هم‌آوا

شارش هله‌شاو

Hele-Shaw flow

واژه‌های مصوب فرهنگستان

شارش خزشی شاره‌ای با گران‌روی بالا میان دو صفحة تخت با فاصلة بسیار کم

شافی

لغت‌نامه دهخدا

شافی . (اِخ ) (الَ ...) این لقب را، الحاکم ، خلیفه ٔ فاطمی پس از ارجاع سفارت به زرعةبن عیسی بن نسطورس داد.ابن الصیرفی و مقریزی تاریخ اعطای این لقب را سال 401 هَ . ق . دانسته اند و حال آنکه ابن القلانسی آن را سال 397

شافی

لغت‌نامه دهخدا

شافی . (ع ص ) شفادهنده . (مهذب الاسماء). نجات دهنده از بیماری . تندرستی دهنده . (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (دهار). بهبوددهنده . آسانی دهنده . شفابخش . بهبودبخش . صحت دهنده . (آنندراج ). ج ، شفاة. (مهذب الاسماء).- حرز شافی ؛ دعا و بازوبند شفابخش <sp

سافی

لغت‌نامه دهخدا

سافی . (اِخ ) شهری است در مراکش در کرانه ٔ اقیانوس اطلس با56800 تن سکنه .

سافی

لغت‌نامه دهخدا

سافی . (ع ص ، اِ) خاکی که باد برده باشد. (ناظم الاطباء). || مُسرِع .

جست‌وجوی متن

یکتادل

لغت‌نامه دهخدا

یکتادل . [ ی َ / ی ِ دِ ] (ص مرکب ) ساده لوح . صافی درون . (یادداشت مؤلف ) : تو یکتادلی و ندیده جهان چنان دان که درد تو دارد نهان . فردوسی . || صادق . صمیمی . مخلص . یک دل <span c

تیره دل

لغت‌نامه دهخدا

تیره دل . [ رَ/ رِ دِ ] (ص مرکب ) بدرای و ناراست و نادرست . (ناظم الاطباء). تیره رای . تیره باطن . بداندیشه : از ایوان از آن پس خروش آمدی کز آواز دلها بجوش آمدی که ای زیردستان شاه جهان مباشید تیره دل و

بستام

لغت‌نامه دهخدا

بستام .[ ب ِ ] (اِ) جوهری باشد سرخ رنگ و به عربی مرجان خوانند. (برهان ). مرجان . (ناظم الاطباء) (شعوری ج 1 ورق 206). بسد. (جهانگیری ). صاحب انجمن آرا آرد: در برهان گوید جوهریست سرخ رنگ که به عربی مرجان گویند

سر برکردن

لغت‌نامه دهخدا

سر برکردن . [ س َ ب َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) سر برآوردن که کنایه از یاغی شدن و نافرمانی کردن باشد. (برهان ) (آنندراج ). || گذشتن . بررفتن . درگذشتن : گر خرد را بر سر هشیار خویش افسر کنی سخت زود از چرخ گردان ای پسر سر برکنی .

درون

لغت‌نامه دهخدا

درون . [ دَ ] (اِ) اندرون . (برهان ). مقابل بیرون ، اندرون مزیدعلیه آن . (آنندراج ). ضد برون . (انجمن آرا). در میان . (غیاث ). تو. توی . جوف . باطن . بطن . داخل . شکم . در شکم . دل . در دل . میان . میانه . مقابل ظاهر و بیرون . (یادداشت مرحوم دهخدا). در داخل . (ناظم الاطباء).

جست‌وجوی هم‌آغاز

صافی

فرهنگ فارسی عمید

۱. ظرفی با سوراخ‌های ریز که در آن برخی از خوردنی‌ها را صاف می‌کنند یا آب آن‌ها را می‌گیرند.۲. هر نوع ابزاری که به‌وسیلۀ آن مایعی را صاف می‌کنند.

صافی

فرهنگ فارسی عمید

۱. پاکیزه؛ خالص؛ ناب.۲. پاک و روشن؛ زلال؛ صاف.&lang; صافی شدن: (مصدر لازم) [قدیمی]۱. پاک و پاکیزه شدن؛ بی‌آلایش شدن: ◻︎ بسیار سفر باید تا پخته شود خامی / صوفی نشود صافی تا در‌نکشد جامی (سعدی۲: ۵۸۷).۲. [مجاز] بی‌غل‌و‌غش شدن.

صافی

لغت‌نامه دهخدا

صافی . (اِ) ظرفی که بدان مایعی را تصفیه کنند. پارچه ای که با آن تفاله ٔچیزها گیرند. آلت تصفیه . مصفاة. پالونه . راووق . مِبزل . صافی که در داروسازی جالینوسی از همه بیشتر مورداستفاده قرار میگیرد صافی چین داری است که از کاغذ بدون چسب تهیه شده است و حتی المقدور باید کاغذهای صافی

صافی

لغت‌نامه دهخدا

صافی . (اِخ ) (مولانا...) وی از شیخ زادگان کوه صاف است و در نظم تتبع خواجه علیه الرحمة میکرد. این مطلع از اوست :ساقیا سرخوشم و باده ٔ صافم داری گر کنم سرخوشی آن به که معافم داری .(مجالس النفائس ص 79، <span class=

صافی

لغت‌نامه دهخدا

صافی . (اِخ ) (میر...) شاعری است . و صاحب صبح گلشن گوید: میر صافی به می سخنوری مست بود. از وطن به خراسان رسید و در آنجا اقامت گزید و در فترت ازبکان ندای ارجعی شنید. او راست :شهی که از اثر عدل اوست تیغ اجل برون ز تهمت خون ریختن چو تیغ جبال بسی نماند که از پشتی حمای

جست‌وجوی هم‌قافیه

چلوصافی

لغت‌نامه دهخدا

چلوصافی . [ چ ِ / چ ُ ل َ / لُو ] (اِ مرکب ) ظرف مخصوص صاف کردن آب چلو. آبکش .پالاوَن . سماق پالا. سماق پالان . چلوصاف کن . صافی . سله . و رجوع به چلوصاف کن شود.

جمالی صافی

لغت‌نامه دهخدا

جمالی صافی . [ ج َ لی ی ] (اِخ ) ابن عبداﷲ مکنی به ابوسعید از محدثان است . وی از ابوعلی حسن بن احمدبن بناء مقری روایت شنیده و سمعانی از او روایت استماع کرده است . (لباب الانساب ).

چائی صافی

لغت‌نامه دهخدا

چائی صافی . (اِ مرکب ) رجوع به «چای صافی » شود.

چای صافی

لغت‌نامه دهخدا

چای صافی . (اِ مرکب ) چای صاف کن . رجوع به چای صاف کن شود.

رصافی

لغت‌نامه دهخدا

رصافی . [ رُ فی ی ] (اِخ ) سفیان بن زیاد رصافی مخرمی ، منسوب به رصافة که محله ای است در بغداد. وی از ابراهیم بن عینیة و عیسی بن یونس روایت کرد و عباس بن محمد الدوری و جز وی از او روایت دارند. (از لباب الانساب ).

ترجمه مقاله