پهنای درزseam width, seam height, seam lengthواژه‌های مصوب فرهنگستانحداکثر درازای درز مضاعف در موازات تاخوردگی‌های درز
جوشکاری مقاومتی درزیresistance seam welding, RSEW, seam weldingواژه‌های مصوب فرهنگستاننوعی جوشکاری مقاومتی که در آن اتصال جوش به‌صورت درز است
عمق درزseam countersink, seam depth, countersink depthواژه‌های مصوب فرهنگستانحداکثر عمق، از بالاترین نقطۀ قلاب در تا صفحۀ در
درز برجستهjumped seamواژه‌های مصوب فرهنگستانبخشی از درز مضاعف که به علت خوب فشرده نشدن، سست و برآمده است
صایم الدهرلغتنامه دهخداصایم الدهر. [ ی ِ مُدْ دَ ] (ع ص مرکب ) آنکه پیوسته روزه دارد : صایم الدهر از ضرورت لبس بر چنین طاعتی نه مأجور است . ؟رجوع به صائم الدهر شود.
خشک دهانلغتنامه دهخداخشک دهان . [ خ ُ دَ ] (ص مرکب ) کنایه از صایم و روزه دار. (از برهان قاطع). || پارسا. پرهیزگار. (ناظم الاطباء). || تشنه . عطشان .
مهردهانلغتنامه دهخدامهردهان . [ م ُ دَ ] (ص مرکب ) روزه دار. صایم . مهردهانان ؛ روزه داران . (برهان ). || خاموش . ساکت . و رجوع به ترکیب مهر دهان ذیل مهر شود.
خاکی خراسانیلغتنامه دهخداخاکی خراسانی . [خ ُ ] (اِخ ) نام یکی از شعرای ایران است و هدایت در ریاض العارفین شرح حال او را چنین آرد: نام او مولانا لطفعلی والدش از اهل بروجرد بود اما تولد او در مشهدروی داد. از علوم رسمیه و فنون ادبیه بهره ور گردیده و باده ٔ فقر از جام ملامت کشیده خراسان و پیشاور و کابل ر
تاج الملکلغتنامه دهخداتاج الملک . [ جُل ْ م ُ ] (اِخ ) ابوالغنایم مرزبان بن خسرو فیروز، وزیر ملکشاه سلجوقی . هندوشاه در تجارب السلف آرد: مردی بزرگ بود و عالی همت از خاندان قدیم شیراز مشهور بریاست ، صایم الدهر و تدین و تصون کردی و بوقت روزه گشادن بسیار خلق را جمع آوردی و چون بوزارت رسید آن قاعده بر
احمدلغتنامه دهخدااحمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) حنبل . عطار در تذکرةالاولیاء آرد: آن امام دین سنت آن مقتدای مذهب و ملت آن جهان درایت و عمل آن مکان کفایت بی بدل آن صاحب تبع زمانه آن صاحب ورع یگانه آن سنی ٔ آخر و اول امام بحق احمد حنبل رضی اﷲ عنه . شیخ سنت و جماعت بودو امام دین و دولت و هیچ کس را در ع
صایم الدهرلغتنامه دهخداصایم الدهر. [ ی ِ مُدْ دَ ] (ع ص مرکب ) آنکه پیوسته روزه دارد : صایم الدهر از ضرورت لبس بر چنین طاعتی نه مأجور است . ؟رجوع به صائم الدهر شود.
قبصایملغتنامه دهخداقبصایم . [ ق َ ] (اِخ ) (دو کومه ) شهری از شهرهای افرائیم که بلاویان بنی قهات داده شد (کتاب یوشع 21:22) که در اول تواریخ ایام 6:68 یقمعام خو
