صنملغتنامه دهخداصنم . [ ص َ ن َ ] (ع اِ) بت . (منتهی الارب ) (غیاث ) (دهار). وثن . فغ. بُد. ج ، اصنام : خم آورده از بار شاخ سمن صنم شد گل و گشته بلبل شمن . فردوسی .وثاق او چو بهار است و او در آن صنم است سرای او چو بهشت است و ا
صنملغتنامه دهخداصنم . [ ص َ ن َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان پائین جام بخش تربت جام شهرستان مشهد، واقع در 21000 گزی جنوب خاوری تربت جام و 4000 گزی شمال جاده ٔ شوسه ٔ نظامی تربت جام به جنت آباد. دارای <span class="hl" dir="ltr"
سنگملغتنامه دهخداسنگم . [ س َ گ َ ] (اِ) همراه . رفیق . (برهان ) (آنندراج ) (فرهنگ رشیدی ). مردم همراه و رفیق و همدم . (ناظم الاطباء). رجوع به سنگمبر و سنگار شود. || اتصال و امتزاج دو کس یا دو چیز و در زبان هندی نیز همین معنی رادارد. (برهان ) (از آنندراج ). اتصال دو چیز با هم . (فرهنگ رشیدی )
سنگملغتنامه دهخداسنگم . [ س َ گ ُ ] (اِ) پرنده ای است بغایت تیز و بعضی گویند جانوری است مانند جعل که پیوسته در حمامها میباشد و بعضی دیگر گویند کرمی است . (برهان ) (از آنندراج ). جانوری است پرنده . (شرفنامه ٔ منیری ). جانوری است مانند جعل که در حمام ها باشد. (از فرهنگ رشیدی ). ابن وردان . (مهذ
سنملغتنامه دهخداسنم . [ س َ ن ِ ] (ع ص ) گیاه که شکوفه آورده باشد. || شتر بلندکوهان . || ماء سنم ؛ آب که بر روی زمین باشد. || (مص ) بزرگ کوهان گردیدن شتر. (منتهی الارب ) (آنندراج ). بلند شدن کوهان . (المصادر زوزنی ).
شنملغتنامه دهخداشنم . [ ش َ ] (ع مص ) خراشیدن . (منتهی الارب ). خدش . (اقرب الموارد). || کافتن و یقال : رمی فشنم ؛ ای خرق طرف الجلد. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
صنمانلغتنامه دهخداصنمان . [ ص َ ن َ ] (اِخ ) قریه ای است از اعمال حوران در دو منزلی دمشق . (معجم البلدان ).
صنمةلغتنامه دهخداصنمة. [ ص َ ن َ م َ ] (ع اِ) ماشوره ٔ پر و هر قدر از آن که میان کاواک باشد. (منتهی الارب ). قصبةالریش کلها. (اقرب الموارد) (قطر المحیط). || سختی . || بلا. (منتهی الارب ).
صنمةلغتنامه دهخداصنمة. [ ص َ ن ِ م َ ] (ع ص ) ناقه که بهر دو نوبت یک بار دوشیده شود. ج ، صَنِمات . (منتهی الارب ).
صنمینلغتنامه دهخداصنمین . [ ص َ ن َ م َ ] (ع اِ) تثنیه ٔ صنم در حالت نصبی و جری .- صنمَی قُرَیش ؛ دعائی است معروف نزد بعضی شیعه درباره ٔ شیخان .
صنم پیکرلغتنامه دهخداصنم پیکر. [ ص َ ن َ پ َ / پ ِ ک َ ] (ص مرکب ) معشوقه ای که پیکر او در زیبایی چون بت بود.بت اندام . بت پیکر. همانند بت در زیبائی : ساقی صنم پیکر شده باده صلیب آور شده قندیل ازوساغر شده تسبیح زنارآمده . <p cl
صنم خانهلغتنامه دهخداصنم خانه . [ ص َ ن َ ن َ /ن ِ ] (اِ مرکب ) بتخانه . بتکده . جای بت : کسانی که از راه خدمتگری کنند آن صنم خانه را چاکری . نظامی .رنگ هر گنبدی جداگانه خوشتر از رنگ صد صنم خانه .<
شاه صنملغتنامه دهخداشاه صنم . [ ص َ ن َ ] (اِخ ) نام بیابان خشکی است در حوالی خوارزم . (فهرست ). در جنوب غربی قزل چقان نواحی شمالی ترکستان روس قرار دارد.
شیرین صنملغتنامه دهخداشیرین صنم . [ ص َ ن َ ] (اِ مرکب ) از اسمای محبوب است . (آنندراج ). یار شیرین ادا. بت شیرین حرکات . زیبارویی که گفتار و رفتار شیرین و دلپسند دارد : چهره ٔ من چین گرفت از جور آن شیرین نگارقامت من خم گرفت از زلف آن شیرین صنم .<p class="author
صاحب الصنملغتنامه دهخداصاحب الصنم . [ ح ِ بُص ْ ص َ ن َ ] (ع ص مرکب ، اِ مرکب ) رجوع به اصحاب اصنام و مُثُل افلاطونی شود.
یبروح الصنملغتنامه دهخدایبروح الصنم . [ ی َ حُص ْ ص َ ن َ ] (ع اِ مرکب ) به معنی مردم گیاه و آن بیخ گیاهی است شبیه به مرد و زن به هم پیوسته دستها بر همدیگر حمایل کرده و پاها در هم محکم ساخته . نر را پای راست بر پای چپ ماده افتاده باشد ماده را بر عکس آن . هرکه او را کنده از زمین جدا کند بمیرد. (آنندر
بیت الصنملغتنامه دهخدابیت الصنم . [ ب َ تُص ْ ص َ ن َ ] (ع اِ مرکب ) بتخانه . (آنندراج ) (مهذب الاسماء). بهار. بتکده . بهارخانه . هیکل . فرخار. (یادداشت بخط مؤلف ) : صائب روا مدار که بیت الحرام دل از فکرهای بیهده بیت الصنم شود.صائب (از آنندراج